Werekund

Jest to imię łacińskie, a genetycznie cognomen Verecundus, w którego funkcji został użyty przymiotnik pospolity verecundus 'wstydliwy, skromny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Verecundus, ang. Verekund, niem. Werekund, wł. Verecondo.

Werekund, biskup Werony. Na liście biskupów tego miasta zajmuje dwudzieste drugie miejsce. Wnioskują stąd, że diecezją zarządzał w trzecim dziesięcioleciu VI w. Miał przez wiele lat przebywać na wygnaniu. Potem jeszcze przez dwa lata sprawował na miejscu swe rządy. Pochowano go w kościele Św. Piotra, a następnie przeniesiono do kaplicy świętych Andrzeja i Annona. Nie wydaje się, by czczono go w pierwszych stuleciach po śmierci. Kult rozbudzono po odnalezieniu nagrobnego napisu: ... sanctae memoriae... Wspomnienie przypadało potem 22 października.