Weredym

Jest to prawdopodobnie imię macedońskie, złożone z członów: phere- 'nieść, nosić' (por. BERENIKA) i -deimos 'lęk, trwoga'. Można by je tłumaczyć jako 'niosący trwogę'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Veredemus, Veredymus, Veredimus, gr. Beredeimos, Pheredeimos, Pheredymos, fr. Véréd-me, wł. Veredemo.

Hagiografia starofrancuska wymieniała dwóch świętych, którzy nosili to imię. Aczkolwiek nie byli zbyt szeroko znani, kilka słów o nich powiemy.

Weredym, pustelnik spod Uz-s. Pochodził podobno z Grecji, ale osiadł w Langwedocji i tam, w pobliżu Uz-s, wiódł życie pustelnicze, naznaczone skrajnymi surowościami. Chronologia jego życia jest nie do ustalenia. Jedni chcieli widzieć w nim przyjaciela i przez pewien czas towarzysza św. Idziego (ok. 673 r.); inni mówili, że Cezary z Arles (+ 543) wysyłał go z misją do Rzymu; jeszcze inni uważali, że żył w drugiej połowie VIII stulecia. Nieraz mylono go też z Weredymem, biskupem Awinionu. W Uz-s wspominano go 22 sierpnia.

Weredym, biskup Awinionu. Był zapewne jedenastym rządcą starożytnej diecezji. Zanim zasiadł na stolicy biskupiej, miał być pustelnikiem. Biskup Agrykola, poznawszy jego cnoty, sprawił, że w 700 r. został jego następcą. Miał około sześćdziesięciu lat, gdy 17 czerwca 720 lub 722 r. zakończył życie. W Awinionie jego szczątki przechowywano razem z relikwiami św. Rufusa w srebrnym relikwiarzu. W okolicy natomiast było wiele kościołów, które szczyciły się jego patronatem.