Werdiana (Wiridiana)

Jest to włoska forma imienia łacińskiego Viridiana, będącego cognomen, którego bazą jest przymiotnik pospolity viridis, -e 'zielony; świeży, czerstwy, rześki'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Viridiana, Virdiana, Verdiana, fr. Véridienne, niem. Veridiana, Verdiana, Verdina, wł. Verdiana, Veridiana, Viridiana.

Werdiana Attavanti z Castelfiorentino. Od młodości tęskniła za samotnością i życiem oddanym modlitwie. Wcześnie przyjąć musiała w zarząd gospodarstwo domowe któregoś ze swych krewnych. Po pielgrzymce do Composteli i Rzymu zbudowała sobie celkę przy kaplicy Św. Antoniego i tam kazała się zamurować. Spędziła w niej trzydzieści cztery lata. W 1221 miał ją odwiedzić św. Franciszek z Asyżu. Zmarła 1 lutego 1242 r. W 1483 r. na miejscu jej rekluzji wybudowano imponujący kościół. Kult w 1533 r. zaaprobował Klemens VII. W 1672 r. wprowadzono ją do Martyrologium Rzymskiego.