Wigor

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji użyty został wyraz pospolity vigor 'siła życiowa, żywość; powaga; władza, autorytet'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., fr., niem., wł. Vigor.

Wigor, biskup Bayeux. Według późnego żywota (z VIII, albo i nawet XI w.), wywodził się z rodziny możnowładców zamieszkałej w Artois. Wychowywać miał się w opactwie Saint-Vaast, wiemy jednak, że ten ośrodek powstał nieco później. Potem w towarzystwie jakiegoś Teomira miał opuścić kraj lat dziecinnych i udać się do Normandii. Żywot opowiada dalej, że jego dziełu ewangelizacyjnemu towarzyszło wiele cudów, w tym pokonanie olbrzymich wężów, które nękały okoliczną ludność. Miał też otrzymać od bogatego Woluzjana wielkie tereny pod opactwo w Cerissy, ale w nadaniach, które w 1032 r. Robert Wspaniały, książę Normandii, poczynił dla tego opactwa, o Wigorze nie znajdujemy najmniejszej wzmianki. Gdy zmarł biskup Bayeux, lud jednogłośnie wysunął jego kandydaturę, za którą opowiedział się również król Childebert I (511-558). Zasiadłszy na stolicy biskupiej, usunął spod bram miasta ośrodek kultu pogańskiego i wybudował kościół. Dzięki cudownym interwencjom zwyciężył potem tych, co chcieli zagrabić dobra kościelne. Zmarł 1 listopada w nie oznaczonym roku. Pochowano go we wspomnianym kościele, przy którym powstało później opactwo Saint-Vigor-le-Grand. W 1089 r. relikwie znalazły się także w Dijon. Wigor stał się ponadto patronem licznych kościołów na terenie Normandii. Wspomnienie z uwagi na uroczystość Wszystkich Świętych przenoszono na 2, 3 i 5 listopada. W Martyrologium Rzymskim znajduje się pod dies natalis.