Wikturus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od tematu participium futuri activi (wyrażającego w połączeniu ze słowem posiłkowym sum czynność zamierzoną - tzw. coniugatio periphrastica activa) czasownika vinco, vincere, vici, victum. Victurus, zgodnie ze znaczeniem kategorialnym, wskazuje na tego 'który ma zamiar zwyciężać'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Victurus, fr. Victeur, Viteu, Vitoux, Victouron, wł. Vitturo.