Wikturnian

Imię pochodzenia łacińskiego, wtórne cognomen powstałe w wyniku kontaminacji dwóch imion: Victurus i synkopowanej formy imienia Victor(i)nianus, która utworzona została od cognomen Victorinus, wyrażającego pochodzenie od Victora lub będącego spieszczeniem Victora.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Victurnianus, niem. Vikturnianus, fr. Victurnien, wł. Vitturniano.

Wikturnian, eremita spod Limoges. Wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z epoki bardzo późnej, konkretnie - z kazania Bernarda Guy (1261-1331), dominikanina i biskupa Lodeve. Eremita żył chyba w VII stuleciu. Pochodził podobno, jak wielu innych ascetów tego czasu, z Irlandii lub Szkocji. Jego erem wsławiły liczne cuda. Relikwie spoczywały w kościele Św. Szczepana, w miejscowości, którą później nazwano Saint-Victurnien (w departamencie Haute-Vienne). Wspominano go 15 i 17 października, a później 30 września.