Willana

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie żeńska forma cognomen Villanus / Vilanus powstałego na bazie wyrazu pospolitego villanus 'wieśniak'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem., wł. Villana.

Willana de Botti. Urodziła się ok. 1332 r. we Florencji, w rodzinie tamtejszych patrycjuszy. W 1350 rodzice przynaglili ją do poślubienia Rossa di Piero Benintendi. Znalazłszy się w światowym otoczeniu, zaczęła wtedy wieść życie swobodne. Po swym -nawróceniu- oddała się jednak praktykom pokutnym oraz działalności charytatywnej. Została też dominikańską tercjarką. Zmarła w 1360 r. Pochowano ją w Santa Maria Novella. Jej kult zaaprobował Leon XII w 1824 r. Wspomnienie obchodzi się 28 lutego lub 26 sierpnia.