Willehad

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: will- / wil- (swn., stsas. willio) 'wola' i -had (swn. hadu) 'walka, bitwa'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Villehadus, Willehadus, ang., niem. Willehad, wł. Villehado.

Willehad, biskup Bremy. Urodził się około 745 r. w Northumbrii. Wykształcenie zdobył zapewne w Yorku. Około 767 r. przybył do Fryzów, wśród których zdobył sobie poważanie, ale też przeżył wiele niebezpieczeństw. Z poruczenia Karola Wielkiego od 780 r. działał nad Dolną Wezerą, w okręgu Wigmodi, ale gdy w 782 r. wybuchło powstanie Sasów, zmuszony był ratować się ucieczką. Jako pielgrzym udał się wtedy do Rzymu, a potem przez dwa lata wiódł życie mnisze w Echternach. Po chrzcie Widukinda (785) powrócił na swój dawny teren misyjny, który się powiększył o ziemie między ujściem Wezery i rzeki Ems. Na ten też czas przypadają początki tamtejszej organizacji kościelnej, której ośrodkiem stała się Brema. W lipcu 787 otrzymał sakrę i został biskupem misyjnym. Jako taki konsekrował w 789 r. katedrę bremeńską. Formalnego ustanowienia diecezji (805) już nie dożył. Zmarł 8 listopada 789 r. w Blexen. Jego aktywność, pobożność, wiedza i asceza sprawiły, że wspominano go jako świętego. Biskup Oskar zarządził w 860 r. przeniesienie jego szczątków do nowej katedry w Bremie. Spoczywały tam aż po reformację, w czasie której zaginęły. Wspomnienie obchodzono 8 (tak w Martyrologium Rzymskim), 16 lub 27 listopada, a także 13 lipca.