Willeryk

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: will- / wil- (swn., stsas. willio) 'wola' i -rich / -rik 'potężny, królewski; bogaty; władca'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Villericus, Villerichus, ang., niem. Willerich, wł. Villerico.

Willeryk, biskup Bremy. Był bliskim współpracownikiem Willehada, który też powierzył mu okręg Wigmodi. Sasi zniszczyli te okolice w 791 r. Mógł tam wrócić dopiero pod koniec 803 r. W rok później Karol Wielki wysunął go na biskupa Bremy i hojnie uposażył. Pragnął potem ewangelizować Schleswig- -Holstein oraz kraje skandynawskie, a w 831 uczestniczył w udzielaniu sakry Oskarowi. Był na synodach mogunckich (829 i 832). Zmarł w 838 r. W Bremie wspominano go 4 maja, ale żywota nie sporządzono. Wiadomości o biskupie pochodzą z Gesta Hammaburgenis Ecclesiae Pontificum Adama z Bremy.