Wiltruda

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: will- / wil- (swn., stsas. willio) 'wola' i -trud 'moc, siła' bądź -drud (swn. tr-t, dr-t) 'drogi, miły'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Wiltrudis, ang. Willtrud, niem. Wiltrude, Biletrud, Wiltrudis.

Hagiografowie niemieccy wymieniają dwie błogosławione tego imienia. Wiltrudę, którą krótkotrwale czczono jako legendarną założycielkę klasztoru w Hohenwart, tu pominiemy. Na uwagę bardziej zasługuje

Wiltruda zwana Pobożną. Była może córką Giselberta Lotaryńskiego. W 939 r. poślubiła Bertolda Bawarskiego. Po jego śmierci (947) przy podziale dziedzictwa wdowę i syna zupełnie pominięto. W kilka lat później straciła nawet swą siedzibę. Dopiero w 976 r. Otto II dokonał restytucji. Ufundowała wówczas klasztor w Bergen pod Neuburgiem nad Dunajem. Tam właśnie obdarzono ją przydomkiem Pia. Zmarła 6 stycznia nie znanego roku (może ok. 995). Czczono ją potem jako błogosławioną.