Witalina

Imię łacińskie, genetycznie żeńskie cognomen utworzone posesywnym lub zdrabniającym sufiksem -ina od Vitalis. Vitalina to 'córka Vitalisa' lub 'mała, kochana Vitalisa'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac, ang., niem. wł. Vitalina, fr. Vitaline.

Witalina, dziewica. Grzegorz z Tours opowiada o niej w dziełku De gloria confessorum. Miała oczekiwać na szczęśliwość niebieską (w czyśćcu-) za to, że w piątek myła głowę w wodzie. Ujawniła to św. Marcinowi, który odwiedzał jej grób w owerniańskim Artonne. Przy tej okazji nazwana została religiosa. Grzegorz opowiada również o cudach za jej przyczyną. Wspomnienie obchodzono 21 lutego, 25 maja, 13 sierpnia lub 13 grudnia.