Wolbodo

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wolf- / wulf- / ulf- 'wilk' i -bod / -bodo 'posłaniec'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Wolbodo, Volbodus, ang., niem. Wolbodo, wł. Volbodone.

Wolbodo, biskup Li-ge. Pochodził z Flandrii. Kształcił się w Utrechcie i tam też wstąpił do stanu duchownego. Wcześnie obdarzono go kanonią, potem prepozyturą. Cesarz Henryk II chciał go mieć na swym dworze, ale po śmierci Baldryka, biskupa Li-ge, wezwano go do objęcia osieroconej diecezji. Sakrę przyjął z rąk Heriberta, arcybiskupa Kolonii. Zasiadłszy na dostojnej stolicy, świecił przykładem cnót, mimo to obrzucono go kalumniami i oskarżono przed cesarzem. Przekonawszy się o jego niewinności, Henryk II przywrócił mu swe względy. Po Wielkanocy 1021 r. biskup ciężko zaniemógł. Zmarł po długiej agonii 21 kwietnia tegoż roku. Imię jego wymieniały lokalne martyrologia.