Wunibald (Winebald)

Jest to imię germańskie, złożone z członów: wunne- (wünne, wunni, wunne - zależnie od dialektu) 'przyjaciel' i -bald 'mocny, odważny, zuchwały'. Imię występuje też w formie późniejszej WINIBALD.

W Polsce imię to spotyka się bardzo rzadko.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Winebaldus, Wynnebaldus, Winibaldus, niem. Wunibald, Wynnebald, fr. Winibald, Guinebaud, Winebaud, Vunebaud, wł. Vunibaldo.

Wunibald, opat z Heidenheim. Był rodzonym bratem św. Wilibalda. Podobne też były koleje jego życia. Urodzony w r. 701 w południowej Anglii, razem z bratem wyjechał w r. 720 do Rzymu i tam zdobył wykształcenie teologiczne. Tam też w czasie swej drugiej podróży do Wiecznego Miasta św. Bonifacy pozyskał go na współpracownika w ewangelizacji plemion germańskich. Wyświęcony na kapłana (739), pracował Wunibald najpierw w Sülzenbrücken (niedaleko Erfurtu), potem (744-747) w Górnym Palatynacie. Od r. 747 duszpasterzował w Moguncji. W cztery lata później udał się do diecezji swego brata i tam, w lasach Środkowej Frankonii (Hahnenkamm), założył (752) benedyktyńskie opactwo w Heidenheim w celu powstrzymania okolicznej lud-

ności od powrotu do pogaństwa. Zmarł w tym opactwie 18 grudnia 761 r. W szesnaście lat później Wilibald dokonał elewacji nienaruszonego ciała Wunibalda. Nowe Martyrologium Rzymskie wspomina go w dies natalis, w pisowni Winebaldus.