Ojcostwo jest szkołą życia dla mężczyzny

Młodzi mężczyźni odkrywają dzisiaj ojcostwo nie tylko jako dawanie i poświęcanie się dla dziecka, ale także jako przyjmowanie i ubogacanie siebie. Dojrzałe ojcostwo rodzi się poprzez wzajemne oddziaływanie na siebie dziecka i ojca.

Ojciec poprzez towarzyszenie swojemu dziecku w jego rozwoju sam również staje przed możliwością własnego osobowego wzrostu. Dziecko pomaga ojcu nie tylko stawać się lepszym tatusiem, ale także bardziej odpowiedzialnym człowiekiem. Ojciec, wychowując swoje dzieci, sam bywa przez nie wychowywany. Dziecko dzięki naturalności swoich reakcji, spontaniczności i świeżości spojrzenia na wszystko, co dostrzega wokół siebie, może stać się dla rodziców wielkim pedagogiem.

Ojcostwo i macierzyństwo podjęte przez nich w sposób wrażliwy i odpowiedzialny okazuje się szkołą życia. Nie tylko ojciec jest przewodnikiem dla własnego dziecka, ale także ono - choć w zupełnie innym sensie - może być przewodnikiem dla niego. Już samo narodzenie syna może być dla młodego mężczyzny prawdziwym przebudzeniem emocjonalnym i duchowym, które da mu możliwość osiągnięcia głębszej i szerszej wizji własnego życia i świata.

Jeżeli ojcowie wycofują się nieraz z relacji ze swoimi dziećmi, to przede wszystkim dlatego, iż rezygnują - najczęściej świadomie - z głębszego wzrostu ludzkiego i duchowego. Kiedy mężczyzna przyjmuje postawę obronną wobec ludzi i świata, staje się twardym i zamkniętym emocjonalnie człowiekiem, wówczas patrzy na swoje dziecko jako na bezradną istotę, która domaga się od niego bardzo wiele, ale sama nic nie może mu w zamian ofiarować. Takie ograniczone męskim egoizmem i lękiem spojrzenie na własne dziecko rodzi w nim odczucia niechęci, czy nawet wrogości wobec niego. Postawa ta ujawnia się często w chwilach, w których mężczyzna traci panowanie nad sobą, na przykład w upojeniu alkoholowym czy też w chwilach wielkiego zmęczenia lub gniewu.

Mężczyzna otwarty i wrażliwy, który wczuwa się we własne dziecko i jego rozwój, odkrywa w jego dorastaniu także własną drogę wewnętrznego dojrzewania. Ojcostwo jest fundamentalnym doświadczeniem mężczyzny.

Dzięki niemu może bowiem osiągnąć pełną dojrzałość swojego ludzkiego życia w wymiarze uczuciowym i duchowym. Poprzez ojcostwo dorosły mężczyzna odchodzi tak od swoich rodziców, jak też od swojego własnego dzieciństwa. Ojcostwo wzywa mężczyznę szczególnie wówczas, kiedy jest jeszcze niedojrzały, do podjęcia wysiłku i ofiary na rzecz własnego rozwoju ludzkiego i duchowego. Jak dziecko rozwija się tylko dzięki temu, iż zmaga się z przeszkodami, jakie stawiają przed nim rodzice i wychowawcy, podobnie jego ojciec dorasta dzięki wypełnianiu zadań, które stawia przed nim samo życie. Wymaga to jednak od mężczyzny pokonywania wszelkich przejawów własnej niedojrzałości.

Przekraczanie siebie - lub też, jak mówi Jezus, zapieranie się siebie (Mt 16, 24) - jest zasadniczym warunkiem rozwoju każdego człowieka, tak syna, jak i jego ojca.