Czas dla stworzenia 2023. Jezuickie inspiracje do świętowania i modlitwy

„Czas dla Stworzenia” to ekumeniczna inicjatywa przeżywana we wszystkich wspólnotach chrześcijańskich od 1 września do 4 października każdego roku.

Na tej stronie znajdziesz sugestie jezuickiej Komisji ds. Ekologii dotyczące przeżywania tego czasu: wskazówki do celebrowania liturgii, impulsy do refleksji i modlitwy osobistej oraz wspólnotowej, przykłady prostych działań, a także wskazówki dla pogłębienia swojej wiedzy o ekologii integralnej w duchu Laudato si’ i zaangażowania na rzecz stworzenia.

Dlaczego Czas dla Stworzenia?

Czas dla Stworzenia trwa od Światowego Dnia Modlitw o Ochronę Świata Stworzonego (1 września) do święta św. Franciszka z Asyżu (4 października). Podczas tego okresu chrześcijanie na całym świecie są zaproszeni do podjęcia działań na rzecz troski o Stworzenie. Jest to wydarzenie ekumeniczne, zainicjowane przez prawosławnego patriarchę Dymitra I w 1989 r., a następnie przyjęte przez inne kościoły chrześcijańskie i oficjalnie uznane przez papieża Franciszka w Kościele katolickim w 2015 roku.

Temat Czasu dla Stworzenia 2023

Tematem przewodnim w bieżącym roku jest wezwanie „Niech rozleje się sprawiedliwość i pokój”, zilustrowane przez obraz potężnej rzeki (zob. logo). Inspiracją jest werset z księgi proroka Amosa: „Niech sprawiedliwość wystąpi jak woda z brzegów i prawość jak potok nie wysychający wyleje” (Am 5, 24).

Jesteśmy zaproszeni do przyłączenia się do rzeki sprawiedliwości i pokoju, szczególnie do podjęcia kwestii sprawiedliwości klimatycznej i ekologicznej oraz do zaangażowania w imieniu i dla społeczności najbardziej dotkniętych niesprawiedliwością klimatyczną i utratą bioróżnorodności.

Ten okres jest okazją do zaangażowania się w służbę wierze i sprawiedliwości, które są tak ważne dla jezuitów. Sprawiedliwość, sprzymierzona z pokojem, wzywa nas do pokuty za nasze ekologiczne grzechy i do zmiany naszych postaw i działań. Sprawiedliwość wymaga od nas życia w pokoju z naszymi ludzkimi sąsiadami i budowania właściwych relacji z całym stworzeniem. „Pokój” (shalom) obejmuje nie tylko brak konfliktu, ale także pozytywne, dające życie relacje z Bogiem, nami samymi, naszymi bliźnimi i całym stworzeniem.

Plakat "Czasu dla Stworzenia" 2023

Kiedy zorganizować świętowanie Czasu dla Stworzenia?

w niedzielę, 3 września, na otwarcie Czasu dla Stworzenia; i/lub w niedzielę, 1 lub 8 października, na zamknięcie tego okresu; ewentualnie w piątek, 1 września i/lub w środę 4 października – są to oficjalne dni otwarcia i zamknięcia, jeśli życie parafii lub wspólnoty pozwala na obchody w dni powszednie; i/lub w każdy inny dzień, który ma znaczenie dla parafii lub wspólnoty.

Liturgia

Sugestie dotyczące wyboru tekstów mszalnych:

– „Msza o zachowanie pokoju i sprawiedliwości” (formularz 31, s. 148” Mszału Rzymskiego)

– „Msza o uświęcenie pracy ludzkiej” (formularz 36, s. 155”)

– „2. Modlitwa eucharystyczna o Tajemnicy Pojednania” (s. 349*).

– na błogosławieństwo: Modlitwa nad ludem nr 8 (s. 395*).

Propozycje intencji modlitewnych

– Panie, powierzamy Ci wszystkich, którzy pracują w instytucjach tworzących i stosujących prawo. Niech ochrona najsłabszych i troska o nasz wspólny dom kierują ich pracą, aby budować bardziej sprawiedliwe i pokojowe społeczeństwo.

– „Niech sprawiedliwość wystąpi jak woda z brzegów i prawość jak potok nie wysychający wyleje!”: Panie, stań po stronie wszystkich ludzi, którzy walczą i angażują się w utrzymanie sprawiedliwości, nawet w obliczu ucisku, niesprawiedliwych struktur i gróźb śmierci. Przyjmij do swojego grona tych, których walka prowadzi do śmierci.

– „Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?”. Panie, zapraszasz nas, abyśmy byli świadkami Twojej Nadziei. Pomóż nam być uważnymi na to, co jest dobre i piękne wokół nas, w naszych misjach i w naszym życiu wspólnotowym, abyśmy mogli Ci podziękować i uczynić nasze życie prawdziwą Eucharystią.

– „Na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany”. Panie, papież Benedykt XVI zaprosił nas do powiązania zewnętrznych pustyń, które się mnożą, z wewnętrznymi pustyniami, które rozprzestrzeniają się dziś w tak wielu sercach. Uczyń swój Kościół kanałem Twojej łaski, abyśmy mogli dzielić się Twoją żywą wodą z naszymi braćmi i siostrami, których serca zostały osuszone przez konsumpcyjny i destrukcyjny styl życia.

Błogosławieństwo końcowe:

Niech Boże błogosławieństwo otworzy nasze serca na przyjęcie „żywych wód Bożej sprawiedliwości i pokoju” do naszego wnętrza. Amen.

Niech Boże błogosławieństwo pomoże nam dzielić się „żywymi wodami Bożej sprawiedliwości i pokoju” z naszymi cierpiącymi braćmi i siostrami i wszystkimi stworzeniami wokół nas. Amen.

Niech Boże błogosławieństwo pomoże nam kroczyć razem ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, tak aby wiele strumieni „żywych wód Bożej sprawiedliwości i pokoju” mogło stać się potężną rzeką na całej Ziemi. Amen.

I niech Bóg błogosławi nam na tej drodze, + Ojciec, Syn, i Duch Święty. Amen.

(ks. Joshtrom Kureethadam, Watykańska Dykasteria ds. Promowania Integralnego Rozwoju Człowieka)

Więcej materiałów do przygotowania celebracji „ekologicznej” mszy świętej znajduje się na stronie portalu „Święto stworzenia”

Impulsy do osobistej modlitwy

Lektura duchowa

W duchu refleksji i modlitwy warto przeczytać „Orędzie papieża Franciszka na Światowy Dzień Modlitw o Ochronę Świata Stworzonego, 1.09.2023 r.”, w którym Papież wzywa, aby „stanąć po stronie ofiar niesprawiedliwości środowiskowej i klimatycznej oraz zakończyć tę bezsensowną wojnę ze stworzeniem” i aby „podjąć decyzję o przemianie naszych serc, naszego stylu życia i polityki publicznej, które rządzą naszymi społeczeństwami”.

Modlitwa inspirowana Pismem Świętym:

Do modlitwy można wykorzystać tekst proroka Amosa, który służy jako zaproszenie do celebrowania tegorocznego „Czasu dla Stworzenia”. Cały fragment z Księgi Amosa 5:18-24: „Biada oczekującym dnia Pańskiego. Cóż wam po dniu Pańskim? On jest ciemnością a nie światłem. Jakby uciekał człowiek przed lwem, a trafił na niedźwiedzia; jakby skrył się do domu i oparł się ręką o ścianę, a ukąsił go wąż. Przecież dzień Pański jest ciemnością, a nie światłem, mrokiem, a nie ma w nim jasności? Nienawidzę, brzydzę się waszymi świętami. Nie będę miał upodobania w waszych uroczystych zebraniach. Bo kiedy składacie Mi całopalenia i wasze ofiary, nie znoszę tego, na ofiary biesiadne z tucznych wołów nie chcę patrzeć. Idź precz ode Mnie ze zgiełkiem pieśni twoich, i dźwięku twoich harf nie chcę słyszeć. Niech sprawiedliwość wystąpi jak woda z brzegów i prawość jak potok nie wysychający wyleje!”.

Można też skorzystać z tekstu z Księgi Izajasza, który, podobnie jak tekst z proroka Amosa, został wykorzystany do zaprojektowania logo „Czasu dla Stworzenia”. Cały fragment jest z Iz 43:15-21: „Ja jestem Pan, wasz Święty, Stworzyciel Izraela, wasz Król! Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wiódł na wyprawę wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci. Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny [rzeki] na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę”.

Ignacjański i ekologiczny rachunek sumienia

Ignacjański rachunek sumienia to sposób na to, by strzec ekologicznego nawrócenia i wyciągać z niego właściwe konsekwencje. Pomimo nazwy, nie chodzi tu jedynie o grzechy. Ekologiczną wersję tej modlitwy, paralelną do pięciopunktowego tradycyjnego ujęcia, zaproponował Joseph Carver SJ. Warto ją rozwinąć w duchu trynitarnej teologii stworzenia, przedstawionej w encyklice Laudato si’ (LS 238).

Zrób znak krzyża i poproś Ducha Świętego o światło.

Modlitwę zacznij od dziękczynienia i wdzięczności za dary, które Bóg Ojciec ofiarował ci dziś w całym stworzeniu. Wszelkie stworzenie odzwierciedla piękno i błogosławieństwo Boga. On sam daje w nim siebie. Zapytaj siebie: w którym momencie i miejscu byłem tego najbardziej świadomy dzisiaj?

Proś o serce otwarte na poruszenia Ducha Świętego Stworzyciela, który na pewno inspirował cię do troski o stworzenie. Czy jesteś w stanie zidentyfikować te poruszenia i określić, kiedy i gdzie robiłeś świadome wysiłki, aby zatroszczyć się o Boże stworzenie w mijającym dniu?

Spójrz na trudności i radości, jakich dzisiaj doświadczyłeś w tej trosce. Pytaj Boga, jak dzisiaj byłeś przyciągany do Boga poprzez stworzenie? Jak byłeś dzisiaj zapraszany do odpowiedzi na Boże działanie w stworzeniu? Czy jest jakiś aspekt twojej relacji ze stworzeniem, który wymaga zmiany?

Stając przed Jezusem Chrystusem, przez którego i dla którego wszystko zostało stworzone, proś o prawdziwą i jasną świadomość twojej grzeszności, brak odpowiedzi na potrzeby stworzenia, sprzeniewierzania się mu. Jak mógłbyś naprawić pęknięcia w twojej relacji ze stworzeniem?

W końcu proś o nadzieję na przyszłość, proś o większą wrażliwość i wyczucie Bożej żywej obecności w całym stworzeniu, o poczucie współodpowiedzialności i solidarności, więzi i komunii ze wszystkim, co Bóg stworzył. Proś o łaskę widzenia świata oczami Jezusa, który we wszystkim odkrywał przesłanie Boga, bo cała rzeczywistość zawiera w sobie znamię Trójcy Świętej (LS 239).

Zakończ modlitwą Ojcze nasz.

Duchowość ignacjańska dla ekologicznego nawrócenia

Czy duchowość ignacjańska może – obok innych tradycji humanistycznych, naukowych i religijnych – inspirować do głębokiego rozumienia stworzenia oraz pobudzać do odpowiedzialności i troski o Ziemię? Przeczytaj krótki artykuł: „Ćwiczenia duchowe w świetle Laudato si’”, udostępniony na stronach Apostolstwa Modlitwy – Papieskiej Światowej Sieci Modlitwy.

Impulsy do modlitwy we wspólnocie

(parafia, grupa modlitewna, szkoła, różne wspólnoty chrześcijańskie, rodzina, przyjaciele…).

Czas wspólnej modlitwy można zorganizować na przykład w piątek, 1 września, w dniu oficjalnego rozpoczęcia Czasu dla Stworzenia, i/lub w środę, 4 października, w dniu świętego Franciszka z Asyżu i oficjalnego zakończenia Czasu dla Stworzenia, lub w dowolnym innym dniu, który odpowiada całej wspólnocie.

Zorganizuj nabożeństwo na łonie przyrody

– Aby w pełni celebrować Boże stworzenie, dobrze jest, jeśli to możliwe, zorganizować wspólną modlitwę poza budynkiem i chwalić Pana Boga w kontekście Bożego stworzenia – ono już czci wymownie Boga: nawet góry, rzeki i drzewa czczą Pana po prostu robiąc to, do czego Bóg je stworzył!

– Warto rozważyć miejsce o jakimś szczególnym, ekologicznym znaczeniu:

* Jeśli jest to miejsce o wielkim naturalnym pięknie, to można skupić się na dziękczynieniu Bogu i zobowiązaniu się do ochrony tego miejsca i innych, podobnych.

*Jeśli jest to miejsce, w którym widać w szczególny sposób degradację środowiska, dobrze jest skupić się na wyznaniu naszych grzechów środowiskowych i żalu z powodu utraconych różnorodnych głosów stworzeń oraz podjąć zobowiązanie do działań zmierzających do uzdrowienia i przywrócenia dobrego stanu przyrody.

– W celu przygotowania miejsca modlitwy dzieci i dorośli mogą zebrać z okolicy jakieś symboliczne przedmioty. Symbole te mogą reprezentować „owoce ziemi i pracy rąk ludzkich”, a także służyć jako przypomnienie głosów całego stworzenia, które przyłącza się do modlitwy.

– Warto uwzględnić chwilę ciszy, aby posłuchać przyrody i bez słów dołączyć się do pieśni uwielbienia, jaką śpiewają stworzenia.

– Zamiast kazania czy homilii, można podzielić zgromadzonych na grupy, aby przeprowadzić krótkie dzielenie się stosownym fragmentem Biblii (np. tekstem proroka Amosa lub Izajasza).

Inne inicjatywy

Wspólna lektura encykliki „Laudato si’”

W okresie „Czasu dla Stworzenia” można utworzyć grupę dyskusyjną, która czyta Laudato si’ i dyskutuje związki między sprawiedliwością społeczną a sprawiedliwością klimatyczną. Dla pogłębienia tematu można skorzystać z dostępnego w internecie artykułu: ks. Ryszarda F. Sadowskiego SDB, „Koncepcja ekosprawiedliwości w encyklice Laudato si’”.

Spacer lub pielgrzymka

Warto zorganizować spacer kontemplacyjny nad lokalną rzeką lub w okolicznym lesie w celu medytowania nad darem Bożego stworzenia i naszą odpowiedzią na ten dar, aby przeżyć głębszy związek z całym otaczającym nas życiem.

Można też zorganizować pielgrzymkę do ważnego miejsca ekologicznego lub miejsca, które jest świadkiem niesprawiedliwości ekologicznej lub społecznej. Pielgrzymka może zakończyć się nabożeństwem modlitewnym.

Dzielenie się swoimi doświadczeniami

Dobrze jest udokumentować wydarzenia i działania zdjęciami lub filmami oraz udostępnić je w swoich kanałach i na swoich stronach w internecie wraz z krótką (lub dłuższą) notatką. Mogą one zainspirować do modlitwy i działania na rzecz ochrony stworzenia ludzi na całym świecie. Zdjęcia pojawią się na ekumenicznym, chrześcijańskim portalu SeasonOfCreation.org, jeśli użyje się hashtagu #SeasonOfCreation.

Praktyka nowych, „ekologicznych” uczynków miłosierdzia

Wspaniałym efektem Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia (2015/2016) jest rozszerzona przez papieża Franciszka lista tradycyjnych uczynków miłosierdzia. Dwa nowe to: ósmy uczynek miłosierdzia względem duszy: „Zachwycić się dziełem stworzenia”, oraz ósmy uczynek miłosierdzia względem ciała: „Dbać o świat – nasz wspólny dom”. Warto przełożyć je na konkretne zachowania. Więcej o uczynkach miłosierdzia w jezuickim podejściu przeczytasz tutaj: „Ekologiczna troska co do duszy i co do ciała” oraz tutaj: „Ekologiczne uczynki miłosierdzia”.

„Czas dla Stworzenia” – okazja do zrobienia kolejnego kroku w kierunku zmiany stylu życia

Nasze indywidualne działania są ważne: świętowanie stworzenia, udział w sprzątaniu świata, sadzenie drzew i zmniejszanie naszego śladu węglowego to tylko to niektóre z natychmiastowych działań, które możemy podjąć. Trzeba również zdać sobie sprawę, że potrzebujemy potężnego ruchu sprawiedliwości. Chrześcijanie i ludzie dobrej woli razem mogą być potężną rzeką sprawiedliwości i pokoju, która ożywi ziemię i przyszłe pokolenia, rzeką, która może poruszyć góry niesprawiedliwości.

Dla pogłębienia i dalszego zaangażowania

Informacje o jezuickich zaangażowaniach na rzecz sprawiedliwości społecznej i ekologii na całym świecie i w Polsce możesz przeczytać na jezuici.pl.

Redakcja „Modlitwy w drodze” przygotowała w 2021 roku rekolekcje o stworzeniu pt. „A Bóg widział…”, które można odprawić sobie w dowolnym czasie, korzystając z własnego smartfona.

Źródłowe teksty Kościoła poświęcone ekologii zawiera biblioteczka portalu „Święto Stworzenia”.

Ekologiczne aktualności można znaleźć na portalu chrześcijańskich ekologów „Święto Stworzenia”.

Można zainspirować się działalnością studenckiego Koła Naukowego VIRIDIS przy Instytucie Filozofii jezuickiego Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie.

Wiele naukowych artykułów poświęconych ekologii integralnej, ekoetyce, ekofilozofii, zrównoważonemu rozwojowi i innym zagadnieniom zawiera czasopismo „Studia Ecologiae et Bioethicae” wydawane przez Centrum Ekologii i Ekofilozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Więcej o rozwoju katolickiej refleksji teologicznej na temat wyzwań związanych z kryzysem ekologicznym można znaleźć w artykule „Ekoteologia przed i po encyklice Laudato si'”.

Kilka cytatów z Laudato si’ na temat sprawiedliwości społecznej i ekologicznej

„Myślę, że Franciszek jest w najwyższym stopniu wzorem troski o to, co słabe, oraz patronem ekologii integralnej, przeżywanej z radością i autentycznością. Jest on świętym patronem tych wszystkich, którzy prowadzą badania i pracują w dziedzinie ekologii, miłowanym również przez wielu niechrześcijan. Pokazał szczególną wrażliwość na Boże stworzenie oraz na najuboższych i opuszczonych. (…) Był mistykiem i pielgrzymem, który żył z prostotą i we wspaniałej harmonii z Bogiem, z innymi ludźmi, z naturą i z samym sobą. Dostrzegamy w nim, do jakiego stopnia nierozerwalnie są połączone troska o naturę, sprawiedliwość wobec biednych, zaangażowanie społeczne i pokój wewnętrzny”. (LS 10)

„Jednakże nie możemy dziś nie uznać, że prawdziwe podejście ekologiczne zawsze staje się podejściem społecznym, które musi włączyć sprawiedliwość w dyskusje o środowisku, aby usłyszeć zarówno wołanie ziemi, jak i krzyk biednych”. (LS 49)

„Niezbędne się staje stworzenie systemu normatywnego, zawierającego nienaruszalne ograniczenia i zapewniającego ochronę ekosystemów, zanim nowe formy władzy pochodzące z paradygmatu techniczno-ekonomicznego doprowadzą do zniszczenia nie tylko polityki, ale także wolności i sprawiedliwości”. (LS 53)

„«Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie» (Rdz 6, 13). W tych starożytnych opowiadaniach, pełnych głębokiej symboliki, zawarte już było przekonanie, odczuwane i dziś, że wszystko jest ze sobą powiązane i że autentyczna troska o nasze życie i naszą relację z naturą jest nierozerwalnie związana z wymiarem sprawiedliwości i braterstwa oraz wierności wobec innych”. (LS 70)

„«Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi» (Ap 15, 3). Jeśli Bóg potrafił stworzyć wszechświat z niczego, to może też interweniować w tym świecie i pokonać wszelkie formy zła. Tak więc niesprawiedliwość nie jest niezwyciężona”. (LS 74)

„Dobro wspólne zakłada poszanowanie osoby ludzkiej jako takiej, z jej podstawowymi i niezbywalnymi prawami ukierunkowanymi na jej integralny rozwój. Domaga się ona także mechanizmów dobrobytu i bezpieczeństwa socjalnego oraz rozwoju różnych grup pośrednich według zasady pomocniczości. Wśród nich wyróżnia się zwłaszcza rodzina jako podstawowa komórka społeczna. Wreszcie dobro wspólne wymaga pokoju społecznego, a mianowicie bezpieczeństwa i stabilności określonego ładu. Ład ten wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na sprawiedliwość rozdzielczą, której naruszenie zawsze rodzi przemoc. Całe społeczeństwo – a w nim w sposób szczególny państwo – ma obowiązek bronienia i promowania dobra wspólnego”. (LS 157)

„Jeśli ziemia jest nam dana, to nie możemy myśleć, jedynie wychodząc z utylitarnego kryterium efektywności i produktywności dla zysku indywidualnego. Nie mówimy tu o postawie opcjonalnej, ale o zasadniczej kwestii sprawiedliwości, ponieważ ziemia, którą otrzymaliśmy, należy również do tych, którzy przyjdą po nas. Portugalscy biskupi wezwali do podjęcia tego obowiązku sprawiedliwości: «Środowisko mieści się w logice przyjęcia. Jest to pożyczka, którą każde pokolenie otrzymuje i powinno przekazywać następnym pokoleniom». Ekologia integralna ma to szerokie spojrzenie”. (LS 159)

„W każdym przypadku trzeba wezwać wierzących, by żyli zgodnie ze swoją wiarą i nie zaprzeczali jej swoimi czynami. Trzeba nalegać, aby otwierali się na łaskę Bożą i głębiej czerpali z tego, co w ich najgłębszych przekonaniach dotyczy miłości, sprawiedliwości i pokoju. Jeśli złe zrozumienie naszych zasad prowadziło nas czasami do usprawiedliwiania nadużyć w traktowaniu natury lub despotycznego panowania człowieka nad stworzeniem czy też wojen, niesprawiedliwości i przemocy, to jako ludzie wierzący możemy uznać, że w ten sposób byliśmy niewierni względem skarbu mądrości, którego powinniśmy strzec. Często ograniczenia kulturowe różnych epok uwarunkowywały tę świadomość własnego dziedzictwa etycznego i duchowego, ale to właśnie powrót do źródeł pozwala religiom lepiej reagować na bieżące potrzeby”. (LS 200)

Modlitwa za naszą ziemię (z encykliki Laudato si’)
Wszechmogący Boże,
który jesteś w całym wszechświecie
oraz w najmniejszym z Twoich stworzeń,
Ty, który otaczasz swą czułością wszystko,
co istnieje,
ześlij na nas moc swojej miłości,
byśmy zatroszczyli się o życie i piękno.
Napełnij nas pokojem,
abyśmy żyli jak bracia i siostry
i nikomu nie wyrządzali krzywdy.
Boże ubogich,
pomóż nam uratować opuszczonych
i zapomnianych tej ziemi,
którzy znaczą tak wiele w Twoich oczach.
Ulecz nasze życie,
byśmy strzegli świata, a nie łupili go,
byśmy rozsiewali piękno,
a nie skażenie i zniszczenie.
Dotknij serc
tych, którzy szukają jedynie zysków
kosztem ubogich i ziemi.
Naucz nas odkrywania wartości każdej rzeczy,
kontemplowania w zadziwieniu,
uznania, że jesteśmy głęboko zjednoczeni
z każdym stworzeniem
w naszej pielgrzymce ku Twej nieskończonej światłości.
Dziękujemy, że jesteś z nami każdego dnia.
Wspieraj nas, prosimy, w naszych zmaganiach
na rzecz sprawiedliwości, miłości i pokoju.

Chrześcijańska modlitwa wraz ze stworzeniem (z encykliki Laudato si’)
Chwalimy Cię, Ojcze, wraz ze wszystkimi stworzeniami,
które wyszły spod Twojej wszechmocnej ręki.
Twoje są i pełne są Twojej obecności
i Twojej czułości.
Pochwalony bądź, Panie!
Jezu, Synu Boży,
wszystko przez Ciebie zostało stworzone.
Kształtowałeś się w łonie Maryi,
stałeś się częścią tej ziemi
i oglądałeś ten świat ludzkimi oczyma.
Dziś żyjesz w każdym stworzeniu
w Twojej chwale Zmartwychwstałego.
Pochwalony bądź, Panie!
Duchu Święty, który swoim światłem
kierujesz światem ku miłości Ojca
i towarzyszysz jękom stworzenia,
Ty żyjesz także w naszych sercach,
by nas pobudzać ku dobru.
Pochwalony bądź, Panie!
Panie Boże w Trójcy Jedyny, piękna Wspólnoto nieskończonej miłości,
naucz nas kontemplowania Ciebie
w pięknie wszechświata,
gdzie wszystko mówi nam o Tobie.
Rozbudź nasze uwielbienie i wdzięczność
za każdą istotę, którą stworzyłeś.
Obdarz nas łaską poczucia się wewnętrznie zjednoczonymi
ze wszystkim, co istnieje.
Boże miłości, ukaż nam nasze miejsce w tym świecie
jako narzędzi Twojej miłości
dla wszystkich istot tej ziemi,
bo żadna z nich nie jest przez Ciebie zapomniana.
Oświeć posiadających władzę i pieniądze,
aby nie popadli w grzech obojętności,
aby miłowali dobro wspólne, wspierali słabych
i opiekowali się światem, w którym żyjemy.
Ubodzy i ziemia wołają:
Panie, obejmij nas swą mocą i światłem,
abyśmy chronili wszelkie życie,
przygotowali lepszą przyszłość,
aby nadeszło Twoje Królestwo
sprawiedliwości, pokoju, miłości i piękna.
Pochwalony bądź, Panie!
Amen.

Pochwała stworzenia św. Franciszka z Asyżu
Najwyższy, wszechmogący, dobry Panie,
Twoja jest sława, chwała i cześć, i wszelkie błogosławieństwo.
Tobie jednemu, Najwyższy, one przystoją,
i żaden człowiek nie jest godny wymówić Twego Imienia.

Pochwalony bądź, Panie mój, ze wszystkimi Twoimi stworzeniami,
szczególnie ze szlachetnym bratem naszym słońcem,
przez które staje się dzień i nas przez nie oświecasz.
I ono jest piękne i świecące wielkim blaskiem:
Twoim, Najwyższy, jest wyobrażeniem.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez brata naszego, księżyc
i nasze siostry gwiazdy;
ukształtowałeś je na niebie jasne, i cenne, i piękne.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez brata naszego, wiatr
i przez powietrze, i chmury, i pogodę, i każdy czas,
przez które Twoim stworzeniom dajesz utrzymanie.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez siostrę naszą, wodę,
która jest bardzo pożyteczna i pokorna, i cenna, i czysta.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez brata naszego, ogień,
którym rozświetlasz noc:
a jest on piękny, i radosny, i krzepki, i mocny.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez siostrę naszą matkę ziemię,
która nas żywi i chowa,
i rodzi różne owoce z barwnymi kwiatami i ziołami.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez tych, co przebaczają dla miłości Twojej
i znoszą słabość i utrapienie.
Błogosławieni, którzy wytrwają w pokoju,
gdyż przez Ciebie, Najwyższy będą uwieńczeni.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Chwalcie i błogosławcie mojego Pana, i dziękujcie Mu,
i służcie z wielką pokorą.

Źródło: jezuici.pl / tk