Jedność mimo podziałów

W drugiej połowie stycznia podzielone chrześcijaństwo obchodzi Tydzień Jedności Chrześcijan. W tym szczególnym czasie można zobaczyć modlących się wspólnie katolików, prawosławnych i protestantów. Również w ciągu roku nie brakuje ciekawych, ekumenicznych inicjatyw. I chociaż jest ich w Polsce niewiele, pokazują, że jedność jest potrzebna i możliwa, mimo istniejących pod wieloma względami podziałów.

Od pięciu lat angażuję się w międzywyznaniową katechezę biblijną osób dorosłych i wraz z pastorem Kościoła Chrześcijan Baptystów organizuję w Gdyni i w Gdańsku spotkania dla chrześcijan, pragnących pogłębić znajomość Słowa Bożego. Na jednym ze spotkań, osiemdziesięcioletnia kobieta, katoliczka, dziękując nam za to, co robimy, podzieliła się z uczestnikami świadectwem swojej wiary.

- Chciałabym szczególnie podziękować naszemu pastorowi - mówiła - który przyszedł do nas katolików jako ta owca między wilki.

Tu uczestnicy przerwali jej szczerym uśmiechem i oklaskami.

- Dzięki pastorowi stałam się lepszą katoliczką - kontynuowała. - Przez osiemdziesiąt lat klepałam bezmyślnie pacierze, aby dopiero na starość zacząć z Bogiem rozmawiać jako Jego umiłowana córka. Teraz dopiero wiem, czym jest szczera modlitwa.

Sposób, w jaki o tym powiedziała, poruszył wielu uczestników spotkania, pochodzących z trzech różnych denominacji, a mnie utwierdził w tym, że Bóg oczekuje, by takie spotkania kontynuować.

Jeden z protestanckich uczestników spotkań biblijnych zwierzył mi się, że gdyby wcześniej tu trafił, to nigdy nie opuściłby Kościoła Katolickiego.

- Czuję się na tych spotkaniach bezpiecznie - powiedziała młoda kobieta ze Zboru Zielonoświątkowego. - To tak, jakbyśmy rozbierali dzielący nas mur. A najpiękniejsze jest to, że mam wśród katolików nowych, serdecznych przyjaciół.

Okazje i wyzwania

W Polsce istnieją grupy międzywyznaniowe, które spotykają się regularnie i na swoją działalność otrzymują błogosławieństwo miejscowego biskupa. Natomiast fenomenem, który niepokoi środowiska katolickie, i powinien niepokoić, są grupy "pozawyznaniowe" czy "niewyznaniowe" (non denominational churches). Te żywe wspólnoty z charyzmatycznymi liderami, w których ludzie przeżywają autentyczną przemianę w osobistej relacji z Chrystusem, są tak dynamiczne, że, mimo tego iż nie skłaniają nikogo do opuszczenia Kościoła Katolickiego, de facto doprowadzają do zerwania nadwątlonej już relacji katolika z własną parafią.

W kontekście Tygodnia Jedności Chrześcijan warto postawić sobie pytanie: jakie powinno być stanowisko wiernych katolików i hierarchii kościelnej wobec tego fenomenu? Czy zakazywać i budować mury, czy potraktować to jako wielkie wyzwanie do zdynamizowania wspólnot parafialnych, do ożywienia wiary w Kościele Katolickim?

Tydzień Jedności Chrześcijan jest okazją do szukania tego, co wspólne, czyli Boga w Trójcy Jedynego i Chrystusa jako naszego Pana i Zbawiciela. To okazja do przypomnienia sobie, że Bóg czegoś od nas wszystkich oczekuje. Głęboko wierzę, że są potrzebni tacy protestanci, którzy pomogą katolikom stać się lepszymi katolikami oraz tacy katolicy, którzy pomogą protestantom stać się lepszymi protestantami. Jest to wciąż bardzo trudne dla wielu.

Mniej trudności obserwuję w relacjach między katolikami a prawosławnymi, choć i tu jest wiele wyzwań. Na białostocczyźnie, gdzie spędziłem moją młodość, wciąż są żywe antagonizmy narodowościowe, które dochodzą do głosu na styku katolicyzmu i prawosławia.

Różnorodność nie jest przeszkodą lecz bogactwem

Najpiękniejszym moim doświadczeniem ekumenizmu był mój pobyt przed laty w brytyjskiej wspólnocie House of the Open Door Community. Działalnością tej międzywyznaniowej wspólnoty charyzmatycznej kierował katolik, emerytowany policjant. Ludzie różnych wyznań mieszkali razem, modlili się i pracowali wspólnie na farmie, ewangelizowali i prowadzili międzywyznaniowy dom rekolekcyjny.

Jestem przekonany, że jedność serc może istnieć mimo podziałów, a szanowana przez wszystkich różnorodność może wzbogacać zamiast oddalać od siebie ludzi, którzy swoje życie oddali temu samemu Chrystusowi.