Ks. Szewczyk o uchodźcach: to dar Opatrzności

Herezją jest budowanie muru. Herezją jest udawanie, że nie ma różnic kulturowych. Ortodoksja szuka drogi pomiędzy tymi oczywistymi rozwiązaniami: jak postawić granicę, żeby nie stała się murem?

Jej ścieżka zawsze biegnie paradoksalnie, również w kwestii naszej reakcji na uchodźców.

Herezją jest budowanie muru, odcinanie się od problemów innych ludzi, wysyłanie ich do domu, upieranie się, że to nie nasza sprawa i upatrywanie w takiej postawie zbawiennego leku na cały problem.

Herezją jest zniesienie granic, udawanie, że nie ma różnic kulturowych i religijnych, że wszyscy jesteśmy tacy sami jak jednojajowe bliźnięta, niech przyjeżdża kto chce, kiedy chce, gdzie chce.

Ortodoksja szuka drogi pomiędzy łatwymi i oczywistymi rozwiązaniami: jak postawić granicę, żeby nie stała się murem? Jak przyjąć innych, żeby mogli być sobą nie u siebie i żebyśmy nadal czuli się u siebie, otwierając nasz świat na innych?

To nie są banalne pytania, na które można łatwo odpowiedzieć. Nie znam na nie odpowiedzi. Jednak jestem przekonany, że ścieżka ortodoksji stopniowo się ukazuje, jeśli nie pozwolimy wciągnąć się herezji, bo ta narzuca się łatwo dając szybko proste rozwiązania.

Nęconym przez herezję murów radzę uszanować naturę ludzką i płynącą z niej jedność rodzaju ludzkiego. Jeśli są chrześcijanami zalecam też pamięć o jednym Ojcu nas wszystkich.

Nęconym przez herezję multikulti radzę uszanować kulturę ludzką, bez której natura nie może się obejść (zwłaszcza jej najwzioślejszą część, którą nazywamy religią). Jeśli są chrześcijanami zalecam pamięć o ostatnich słowach Pana: idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody.

A nam wszystkim życzę, byśmy potrafili mądrze i z wdzięcznością przyjąć ten dar od Opatrzności Bożej na nasze czasy, jakim jest fakt, że obciążeni i udręczeni szukają schronienia w Europie. Jeśli Europa powstała z mądrości ludzkiej obdarzonej Słowem Boga, to przecież ci ludzie lgną do Logosu. Jak ich nie przyjąć? A z drugiej strony: jak ich przyjąć?