Na synodzie o młodzieży, ekologii i inkulturacji

Młodzi ludzie mogą stać się protagonistami zmian na rzecz ochrony stworzenia. Potrzeba przestawienia akcentu z logiki wyniszczającego planetę drapieżnika na rzecz formowania osób prawdziwie zatroskanych o przyszłość wspólnego domu. Mówiono o tym w czasie drugiej kongregacji generalnej Synodu Biskupów dla Amazonii. Podkreślono też konieczność docenienia kultury ludów tubylczych i potrzebę większej inkulturacji.

W swych wypowiedziach ojcowie synodalni przypomnieli m.in., że należy podjąć bardziej pogłębioną refleksję nad tubylczymi tradycjami. Podkreślono, że Kościół uznaje z dobrocią to wszystko, co nie jest związane z przesądami, i może być zharmonizowane z duchem liturgii. W tym kontekście postulowano zaczerpnięcie z doświadczenia wielu wspólnot, które posiadają inkulturowane celebracje niektórych sakramentów, jak np. chrztu, małżeństwa, czy kapłaństwa i rozciągnięcie ich (ad experimentum i zgodnie z rozeznaniem teologicznym, liturgicznym i duszpasterskim) w formie katolickiego rytu amazońskiego, by móc przeżywać i celebrować wiarę w Jezusa.

W wypowiedziach pojawił się też temat viri probati. Podkreślono, że nie można pozwolić na to, by na świecie wciąż istnieli katolicy drugiej kategorii, czyli pozbawieni dostępu do sakramentów. Nacisk położono jednak nie na święcenie żonatych mężczyzn, ale na konieczność ożywienia ewangelizacji i duszpasterstwa powołaniowego.

W wielu wystąpieniach wybrzmiały też działania zagrażające przetrwaniu plemion tubylczych w Amazonii. Mówiono m.in. konieczności większej ochrony zbiorników wodnych przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez międzynarodowe koncerny oraz o powszechnym łamaniu praw mieszkańców Amazonii. W perspektywie zachodzących na świecie zmian klimatycznych wybrzmiał postulat rezygnacji z paliw kopalnych szczególnie przez kraje najbardziej rozwinięte, które w największej mierze odpowiadają za zanieczyszczenie klimatu.

W synodalnej auli mówiono także o konieczności przekroczenia mentalności kolonizacyjnej, która w ubiegłych wiekach charakteryzowała misyjne działania w Amazonii. Wskazano na konieczność zachowania tożsamości kulturowej wszystkich zamieszkujących tam ludów. Zauważano, że każda kultura wnosi swój wkład w katolickość Kościoła. Wychodząc od terminologii ekologicznej, podkreślono, że w ten sposób Kościół staje się „wspaniałym bioróżnorodnym ekosystemem duchowym”, wyrażającym się w różnych wspólnotach, kulturach, tradycjach, formach życia konsekrowanego i posługach.

Podczas drugiej kongregacji generalnej Synodu Biskupów dla Amazonii wybrano też skład komisji, która przygotuje dokument końcowy oraz członków komisji ds. informacji.