Piękna tradycja ostatniego tygodnia Adwentu

Otrzymaliśmy obietnicę, że Mesjasz przyjdzie. Chrześcijańskie wołanie o Jego przyjście nie ma nic wspólnego z rozpaczą, bo wiemy, jak bardzo nasza tęsknota związana jest z nadzieją.

Właściwie, nasze pragnienie jest podtrzymywane przez nadzieję, którą dał nam sam Pan Bóg. Wiemy, że On jest wierny swojemu słowu. Nie możemy się jednak doczekać na powtórne Jego przyjście, dlatego nasza modlitwa się wzmaga.

Proponujemy Wam wspólne przygotowanie się do Świąt Bożego Narodzenia. W Adwencie liturgia prowadzi nas przez teksty biblijne związane z obietnicą nadejścia Mesjasza. W ostatnim tygodniu Adwentu Kościół śpiewa tzw. Wielkie Antyfony.

Tradycja przypisuje je św. Grzegorzowi Wielkiemu, papieżowi. Malują one ikonę Mesjasza, wyjmując myśli i obrazy z tekstów Starego Testamentu. Mówią o Nim jako o Mądrości (O Sapientia), Adonai, Korzeniu Jessego (O radix Jesse), Kluczu Dawida (O clavis Dawid), Wschodzie (O Oriens), Królu (O rex) i Emmanuelu.

Warto zauważyć, że pierwsze litery wezwań w wersji łacińskiej, poczynając od ostatniego do pierwszego, tworzą zawołanie: ero cras, co znaczy: jutro przybędę. Próbują zatem nakreślić obraz Chrystusa, który spieszy się na spotkanie z nami, a zarazem dają obietnicę: Przybędę jutro.

Zapraszamy Was do wspólnej modlitwy w ostatnim tygodniu Adwentu. W tym czasie na naszej stronieznajdziecie komentarze do kolejnych antyfon napisane przez braci studentów z klasztoru krakowskiego. Do każdego komentarza dołączymy tekst antyfony oraz nagranie przygotowane specjalnie na tę okazję przez scholę braci. Mamy nadzieję, że przemyślenia młodych dominikanów przybliżą Wam adwentową tradycję Kościoła oraz pomogą jak najowocniej przeżywać tajemnicę przyjścia Mesjasza.