Boże Narodzenie 1997

1. «Ziemia ujrzała swego Zbawiciela».
Dzisiaj, w uroczystość Bożego Narodzenia
przeżywamy głęboką prawdę tych słów:
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
Ujrzeli Go najpierw pasterze betlejemscy,
którzy idąc za zwiastowaniem aniołów,
pospieszyli do ubogiej stajenki.
Byla noc, noc brzemienna tajemnica.
Co ukazało sie ich oczom?
Dziecię położone w żłobie,
otoczone troskliwą opieką Maryi i Józefa.
Ujrzeli dziecię, ale oświeceni wiarą
rozpoznali w tej kruchej istocie Wcielonego Boga
i zlozyli Mu swoje skromne dary.
W ten sposób dali poczatek, choć nieświadomie,
uwielbieniu Emmanuela - Boga z nami,
które trwa przez pokolenia.
Ten radosny hymn jest udziałem wszystkich,
którzy w duchu przybywają dzis do Betlejem,
aby obchodzić Boże Narodzenie,
i chwała Boga za wielkie dzieła, jakich dokonał.
My także włączamy się z wiarą
w tę szczególną modlitwę uwielbienia,
która zgodnie z tradycją wznosi się co roku, w dzień Bożego Narodzenia,
z placu św. Piotra, i która konczy się błogosławieństwem
udzielonym przez Biskupa Rzymu Urbi et Orbi:

Urbi - to znaczy temu Miastu, które dzięki posłudze
świętych apostołów Piotra i Pawła
w szczególny sposób «ujrzało» Zbawiciela swiata.

Orbi - czyli całemu światu,
bo Dobra Nowina o zbawieniu rozeszła się szeroko
i dotarła do najdalszych krańców ziemi.
Radość Bożego Narodzenia stała się w ten sposób
udziałem niezliczonych ludów i narodów.
Zaprawdę «Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego» (Ps 98 [97], 3).

2. Do wszystkich więc skierowane jest orędzie dzisiejszej uroczystości.
Wszyscy są wezwani do uczestnictwa
w radości Bożego Narodzenia.
«Radośnie wykrzykuj na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się i weselcie, i grajcie!» (Ps 98 [97], 4).
Boże Narodzenie jest dniem szczególnej radości!
Ta radosc przeniknęła serca ludzkie
i na wieloraki sposób wyraziła się
w historii i kulturze narodów chrzescijańskich:
w pieśni liturgicznej i ludowej, w malarstwie,
literaturze i we wszystkich dziedzinach sztuki.
Wielkie znaczenie mają obyczaje i kolędy,
jasełka, a zwłaszcza tradycja świątecznej szopki
dla ukształtowania chrześcijańskiej duchowości całych pokoleń.
To, co chóry anielskie wyśpiewały w Betlejem,
znalazło szeroki i wieloksztaltny odzew
w obyczajach, w sposobie myślenia, w kulturze wszystkich epok.
Odbiło się echem w sercu każdego człowieka wierzącego.

3. Dzisiaj, w tym dniu radości całego stworzenia,
gdy wszystko zdaje się wzywać do pokoju i braterstwa,
głośniej i wyraźniej słychać krzyk i błaganie
narodów nękanych przez konflikty etniczne i polityczne,
a spragnionych wolności i zgody.
Donośniej rozbrzmiewa dziś głos tych,
którzy nie szczedzą sił,
aby obalić mury strachu i wrogości,
dążąc do porozumienia między ludźmi
róznego pochodzenia, rasy i religii.
Dzisiaj jeszcze dotkliwsze wydają się nam cierpienia tych,
którzy uchodzą ze swojej ziemi w góry,
albo szukaja miejsca na wybrzeżach obcych krajów,
wiedzeni wątłą choćby nadzieją,
że będą tam mogli żyć spokojniej i bezpieczniej.
Bardziej bolesne i pełne napięcia jest dzisiaj milczenie
rosnącej wciąż rzeszy nowych ubogich:
mężczyzn i kobiet pozbawionych pracy i domu,
dzieci poniżanych i bezczeszczonych,
młodych zmuszanych do udziału w wojnach dorosłych,
zniszczonych przez narkotyki,
albo zwiedzionych przez oszukańcze mity.
Boże Narodzenie niesie dziś nadzieję narodom od dawna zwaśnionym,
które wreszcie się spotkały, aby znów ze sobą rozmawiać.
Są to często tylko pierwsze nieśmiałe kontakty,
rozmowy powolne i trudne,
ale ożywione nadzieją,
że uda się ostatecznie osiągnąć porozumienia
respektujące prawa i obowiązki wszystkich.

4. Dzisiaj jest Boże Narodzenie! Nasza zbłąkana ludzkość,
zmierzająca ku trzeciemu tysiącleciu,
oczekuje Ciebie, Betlejemskie Dziecię,
które przychodzisz, aby objawić miłość Ojca.
Ty, Królu Pokoju, każesz nam dzisiaj wyzbyć się lęku
i otwierasz nasze serca na perspektywy nadziei.
Dlatego «śpiewajmy Panu pieśń nową,
albowiem cuda uczynił» (por. Ps 98 [97], 1).
Oto największy cud, jakiego Bóg dokonał:
On sam stał się człowiekiem, narodził się w noc betlejemską,
ofiarował za nas swe życie na krzyżu,
zmartwychwstał trzeciego dnia zgodnie z Pismem
i poprzez Eucharystię pozostaje z nami
aż do skonczenia świata.
Zaprawdę «Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wsród nas» (J 1, 14).
Swiatło wiary pozwala nam rozpoznać
w nowo narodzonym Dziecięciu
Boga wiecznego i nieśmiertelnego.
Stajemy się świadkami Jego chwały.
Ten, który był wszechmogący,
odział się w skrajne ubóstwo.
Taka jest nasza wiara, wiara Kościoła,
która pozwala nam wyznawać chwałę Jednorodzonego Syna Bożego,
choć nasze oczy oglądają tylko człowieka,
Dziecię narodzone w betlejemskiej stajni.
Wcielony Bóg leży dzisiaj w żłobie,
a cały świat kontempluje Go w milczeniu.
Oby ludzkość dostrzegła w Nim swojego Zbawiciela!

Espressione polacca

«Podnieś rękę Boże Dziecię
błogosław Ojczyznę miłą...»

Dziś, w dzień Bożego Narodzenia, w sposób szczególny modlę sie o ten dar błogosławienstwa dla moich Rodaków, w Polsce i za granicą. Życzę, aby wszelka łaska Wcielonego Syna Bożego stała sie udziałem wszystkich, przynosząc każdemu szczęśliwą codzienność «w dobrych radach i w dobrym bycie».

Blogoslawionych świąt i szczęsliwego Nowego Roku!