Moc, którą daje Chleb eucharystyczny

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj we Włoszech i w wielu innych krajach obchodzone jest Boże Ciało, czyli uroczystość Ciała i Krwi Pana, Eucharystia. Wciąż żywą tradycją jest wychodzenie w tym dniu w uroczystych procesjach z Najświętszym Sakramentem na ulice i place. W Rzymie, na szczeblu diecezjalnym, procesja ta odbyła się w miniony czwartek, we właściwym dniu tego święta, które co roku na nowo wzbudza w chrześcijanach radość i wdzięczność za eucharystyczną obecność Jezusa pośród nas.

Uroczystość Bożego Ciała jest wielkim aktem publicznej czci Eucharystii — sakramentu, w którym Pan pozostaje obecny także po zakończeniu celebracji, aby być z nami zawsze, przez wszystkie godziny i dni. Już św. Justyn, który pozostawił nam jedno z najstarszych świadectw o liturgii eucharystycznej, stwierdza, że po udzieleniu komunii obecnym diakoni zanosili chleb konsekrowany także nieobecnym (por. Apologia 1, 65). Dlatego najświętszym miejscem w kościołach jest to, w którym przechowywana jest Eucharystia. Nie mogę w związku z tym nie wspomnieć ze wzruszeniem o licznych kościołach, poważnie uszkodzonych w czasie ostatniego trzęsienia ziemi w regionie Emilia Romania, o fakcie, że również eucharystyczne Ciało Chrystusa w tabernakulum znalazło się w niektórych przypadkach pod gruzami. Z miłością modlę się za te wspólnoty, które ze swymi kapłanami muszą gromadzić się na Mszy św. pod gołym niebem lub w wielkich namiotach; dziękuję im za ich świadectwo i za to, co robią na rzecz całej ludności. Jest to sytuacja, która jeszcze bardziej uwydatnia wagę zjednoczenia w imię Pana i moc, która pochodzi z Chleba eucharystycznego, nazywanego też «chlebem pielgrzymów». Dzielenie się tym chlebem rodzi i odnawia zdolność dzielenia także życia i dóbr oraz noszenia brzemion innych, gościnność i otwartość.

Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej przypomina nam również o wartości adoracji eucharystycznej. Sługa Boży Paweł VI przypominał, że Kościół katolicki głosi kult Eucharystii «nie tylko w czasie obrzędów Mszy św., ale i poza nią, przez jak najstaranniejsze przechowywanie konsekrowanych Hostii, wystawianie ich do publicznej czci wiernych i obnoszenie w procesjach wśród radości tłumnie zebranego ludu» (encyklika Mysterium fidei, 57). Modlitwę adoracji można odmówić albo osobiście, zatrzymując się w skupieniu przed tabernakulum, albo w formie wspólnotowej, także za pomocą Psalmów i pieśni, zawsze jednak dając pierwszeństwo ciszy, w której można wsłuchiwać się w duchu w Pana żywego i obecnego w tym sakramencie. Maryja Panna jest nauczycielką również tej modlitwy, gdyż nikt lepiej od Niej nie potrafił kontemplować Jezusa oczyma wiary i doświadczyć w głębi serca efektów Jego boskiej i ludzkiej obecności. Za Jej wstawiennictwem niech się rozszerza i wzrasta w każdej wspólnocie kościelnej prawdziwa i głęboka wiara w tajemnicę eucharystyczną.

Światowy Dzień Honorowych Dawców Krwi

Drodzy bracia i siostry, chciałbym przede wszystkim przypomnieć, że w przyszły czwartek, 14 czerwca, przypada Światowy Dzień Honorowych Dawców Krwi, którego promotorem jest Światowa Organizacja Zdrowia. Wyrażam wielkie uznanie dla tych, którzy w tej formie okazują solidarność — niezbędną dla życia wielu chorych.

Po polsku:

Witam serdecznie obecnych tu Polaków. Pozdrawiam szczególnie mieszkańców Krakowa, Łodzi, Bydgoszczy i Gdańska, którzy z moim Sekretarzem Stanu wspominają w tych dniach pielgrzymkę do Polski — sprzed ćwierć wieku — bł. Jana Pawła II. Jej owocem jest Święto Eucharystii, które dzisiaj obchodzicie w Łodzi, gdzie zostanie poświęcone Centrum Studiów imienia Błogosławionego. Pozdrawiam uczestników jutrzejszego spotkania w Bydgoszczy, którzy będą zgłębiać treść encykliki Caritas in veritate, i dziękuję za dedykowane mi Centrum Studiów. Niech te spotkania umocnią waszą więź z Chrystusem, który do końca nas umiłował (por. J 13, 1). Z serca wszystkim błogosławię.

Benedykt XVI