Mocą Chrystusa zwyciężajmy zło i czyńmy dobro

Drodzy bracia i siostry!

Wielkopostna droga, którą przebywamy, jest szczególnym okresem łaski, w czasie którego możemy doświadczyć łaskawości Pana względem nas. Liturgia Mszy św. dzisiejszej niedzieli, nazwanej «Laetare», wzywa do radowania się, do wesela, zgodnie ze słowami antyfony na wejście: «Raduj się, Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy» (por. Iz 66, 10-11). Co jest głębokim powodem do tej radości? Mówi nam o tym dzisiejsza Ewangelia, w której Jezus uzdrawia niewidomego od urodzenia. Pytanie, jakie Pan Jezus zadaje temu, który był niewidomy, stanowi kulminacyjny moment opowieści: «Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?» (J 9, 35). Człowiek ten rozpoznaje znak, jaki uczynił Jezus, i od światła oczu dociera do światła wiary. «Wierzę, Panie!» (J 9, 38). Trzeba zwrócić uwagę, w jaki sposób człowiek prosty i szczery stopniowo przemierza drogę wiary: początkowo spotyka Jezusa jako «człowieka», takiego jak inni, następnie uznaje Go za «proroka», wreszcie otwierają mu się oczy i nazywa Go «Panem». Przeciwieństwem wiary uzdrowionego niewidomego jest zatwardziałość serca faryzeuszy, którzy nie chcą zaakceptować cudu, ponieważ odmawiają uznania Jezusa za Mesjasza. Tłum zaś dyskutuje o tym, co się wydarzyło, zachowuje dystans i pozostaje obojętny. Rodzice samego niewidomego są ogarnięci lękiem o to, jak osądzą to inni.

A my, jaką postawę przyjmujemy w stosunku do Jezusa? Także my narodziliśmy się «niewidomi» z powodu grzechu Adama, ale przy chrzcielnicy zostaliśmy oświeceni przez łaskę Chrystusa. Grzech zranił ludzkość, pogrążając ją w mrokach śmierci, jednakże w Chrystusie jasno ukazała się nowość życia i to, do czego jesteśmy powołani. W Nim, ożywieni przez Ducha Świętego, otrzymujemy moc, by przezwyciężyć zło i czynić dobro. Życie chrześcijańskie jest bowiem nieustannym upodabnianiem się do Chrystusa, który jest obrazem człowieka nowego, ażeby osiągnąć pełną jedność z Bogiem. Pan Jezus jest «światłością świata» (J 8, 12), albowiem w Nim «zostaliśmy olśnieni jasnością poznania chwały Bożej» (por. 2 Kor 4, 6), która w złożonym splocie historii objawia wciąż sens ludzkiej egzystencji. Przekazanie świecy, odpalonej od wielkiego paschału, symbolu Chrystusa Zmartwychwstałego, dokonywane w obrzędzie chrztu, jest znakiem, który pomaga uchwycić to, co zachodzi w tym sakramencie. Gdy w naszym życiu pozwalamy się oświecić tajemnicy Chrystusa, zaznajemy radości z wyzwolenia od tego wszystkiego, co zagraża jego pełnej realizacji. W tych dniach, w których przygotowujemy się do Wielkanocy, ożywiamy w sobie dar otrzymany na chrzcie, ów płomień, któremu czasami grozi stłumienie. Podsycajmy go modlitwą i miłością bliźniego.

Maryi Pannie, Matce Kościoła, powierzmy wielkopostną drogę, abyśmy wszyscy mogli spotkać Chrystusa, Zbawiciela świata.

Szósta rocznica śmierci Jana Pawła II

Drodzy bracia i siostry!

Wczoraj minęła szósta rocznica śmierci mojego umiłowanego poprzednika, czcigodnego Jana Pawła II. Ze względu na jego bliską beatyfikację nie odprawiłem tradycyjnej Mszy św. za jego duszę, ale wspomniałem go z miłością w modlitwie, jak — myślę — wy wszyscy. Przygotowując się w czasie Wielkiego Postu do świąt Wielkanocy, zbliżamy się z radością także do dnia, w którym będziemy mogli czcić jako błogosławionego tego wielkiego papieża i świadka Chrystusa i zawierzyć się jeszcze bardziej jego wstawiennictwu.

Po polsku:

Słowo pozdrowienia przekazuję wszystkim Polakom. Czwarta Niedziela Wielkiego Postu kieruje naszą myśl ku Chrystusowi, który przywraca wzrok niewidomemu od urodzenia. Syn Boży, oddając swe życie na krzyżu dla naszego zbawienia, przywraca wzrok także naszej duszy, abyśmy dostrzegali blask Bożej prawdy. W każdej chwili życia, w każdym miejscu bądźmy świadkami Tego, który jest światłością świata, i Jego ewangelicznego orędzia. Waszemu świadectwu wiary z serca błogosławię.

Benedykt XVI