Pasterka, 25 grudnia 2004

1. «Adoro Te devote, latens Deitas — Uwielbiam Cię pokornie, Bóstwo utajone».

Tej Nocy rozbrzmiewają w moim sercu pierwsze słowa słynnego hymnu eucharystycznego, który towarzyszy mi każdego dnia w tym roku szczególnie poświęconym Eucharystii. W Synu Dziewicy, «owiniętym w pieluszki i leżącym w żłobie» (por. Łk 2, 12), uznajemy i wielbimy «Chleb, który z nieba zstąpił» (J 6, 41. 51), Odkupiciela, który przyszedł na ziemię, by dać życie światu.

2. Betlejem! W języku hebrajskim nazwa miasta, w którym według Pisma Świętego narodził się Jezus, znaczy «dom chleba». Tam właśnie przyszedł na świat Mesjasz, który powie o sobie: «Ja jestem chlebem życia» (J 6, 35. 48). W Betlejem narodził się Ten, który w znaku łamania chleba pozostawi pamiątkę swej Paschy. Adoracja Dzieciątka Jezus staje się w tę Świętą Noc adoracją eucharystyczną.

3. Wielbimy Cię, Panie, który rzeczywiście jesteś obecny w Sakramencie Ołtarza; Chlebie żywy, który dajesz życie człowiekowi. Uznajemy w Tobie, słabe i bezbronne Dzieciątko, leżące w żłobie, naszego jedynego Boga! «W pełni czasów stałeś się człowiekiem między ludźmi, by połączyć koniec z początkiem, czyli człowieka z Bogiem» (por. św. Ireneusz, Adv. haer., IV, 20, 4). Narodziłeś się tej Nocy, nasz Boski Odkupicielu, i dla nas, wędrowców na drogach czasu, stałeś się pokarmem życia wiecznego. Wspomnij na nas, odwieczny Synu Boży, który przyjąłeś ciało z Maryi Dziewicy! Cała ludzkość, która przechodzi tyle prób i boryka się z trudnościami, potrzebuje Ciebie. Zostań z nami, Chlebie żywy, któryś zstąpił z nieba dla naszego zbawienia! Zostań z nami na zawsze. Amen!