Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 07 grudnia 2003

1. «Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!» (Łk 3, 4).

Dziś, w II Niedzielę Adwentu rozbrzmiewa z mocą to wezwanie Jana Chrzciciela. Prorockie nawoływanie, którego echo nieustannie powraca na przestrzeni wieków.

Dociera ono również do nas w tej epoce, w której ludzkość kontynuuje swą wędrówkę przez dzieje. Wskazuje drogę do przebycia ludziom trzeciego tysiąclecia, szukającym równowagi i pokoju.

2. Cała liturgia Adwentu nawiązuje do słów Poprzednika, wzywając nas, byśmy wyszli na spotkanie Chrystusowi, który przychodzi, aby nas zbawić. Przygotujmy się na to wspomnienie Jego narodzin w Betlejem przed ponad dwoma tysiącami lat, odnówmy naszą wiarę w Jego przyjście w chwale na końcu czasów. Uczmy się zarazem rozpoznawać Jego obecność wśród nas: On naprawdę nas nawiedza, również w osobach, które spotykamy, i w codziennych wydarzeniach.

3. Naszym wzorem i przewodnikiem na tej adwentowej drodze duchowej jest Maryja — błogosławiona o wiele bardziej dlatego, iż uwierzyła w Chrystusa, niż zrodziła Go według ciała (por. św. Augustyn, Serm. 25, 7; PL 46, 937). W Niej, Niepokalanej, zachowanej od wszelkiego grzechu i pełnej łaski, Bóg znalazł «dobrą ziemię», której powierzył nasienie nowej ludzkości.

Dziewica Niepokalana, której święto będziemy obchodzić jutro, niech nam pomaga przygotować «drogę Panu» w nas samych i w świecie.