Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 1 marca 1998

1. W ubiegłą środę dopełniliśmy tradycyjnego obrzędu posypania głów popiołem, wchodząc w poważny i pokutny klimat Wielkiego Postu. Ten okres liturgiczny, upamiętniający czterdziestodniowy pobyt Jezusa na pustyni, wzywa wszystkich ochrzczonych do nawrócenia, aby przez wewnętrzną odnowę przygotowali się na obchody Paschy — uroczystej pamiątki zbawienia.

W bieżącym roku, poświęconym szczególnie Duchowi Świętemu, chciałbym przypomnieć, że to właśnie Duch — jak podkreślają teksty ewangeliczne — wyprowadza Chrystusa na pustynię (por. Łk 4, 1), aby tam był kuszony przez diabła. Także chrześcijanin, którego życiem kieruje ten sam Duch Święty, udzielony w sakramentach chrztu i bierzmowania, jest powołany, aby z pomocą łaski Chrystusa podejmować codzienne zmaganie wiary. Wielki Post jest «czasem sprzyjającym» głębokiej rewizji własnego życia w świetle słowa Bożego.

2. Dla diecezji Rzymu Wielki Post ma w tym roku szczególne znaczenie, jest bowiem dla niej czasem Misji. Jak miałem już sposobność przypomnieć w ubiegły czwartek podczas tradycyjnego spotkania z duchowieństwem Rzymu, Misje Miejskie właśnie teraz wchodzą w okres kulminacyjny. W wielu parafiach realizowany jest program wizyt w rodzinach, a jednocześnie zbliża się wielkimi krokami powszechnie oczekiwany Jubileusz Roku 2000. Chciałbym dzisiaj raz jeszcze powiedzieć każdemu mieszkańcowi naszego miasta: «Otwórz drzwi Chrystusowi, swojemu Zbawicielowi!». Te właśnie słowa są hasłem Misji Miejskich. Ufam, że usłyszy je każda rodzina diecezji.

3. Na koniec pragnę was zachęcić, abyście razem ze mną dziękowali Bogu za pomyślne zakończenie negocjacji w Bagdadzie, z nadzieją, że zawarta tam umowa zażegnała ostatecznie niebezpieczeństwo konfliktu zbrojnego.

Na szczególne uznanie zasługuje działalność sekretarza generalnego ONZ oraz wszystkich, którzy w tym trudnym okresie nie przestali wierzyć w dobrą wolę ludzi. Ich sukces dyplomatyczny jest niewątpliwie zwycięstwem społeczności międzynarodowej.

Sytuacja pozostaje delikatna i złożona, ale mocna jest też nadzieja: niech Bóg nadal oświeca wszystkich, którym leży na sercu los narodu irackiego i pokój na Bliskim Wschodzie!

Tę nadzieję powierzajmy Maryi, Królowej Pokoju, błagając Ją o macierzyńskie wstawiennictwo.