Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 13 sierpnia 2000

1. Wczoraj rozpoczęło się w Turynie wystawienie Świętego Całunu, które trwać będzie do 22 października. To doniosłe wydarzenie duchowe, odbywające się krótko po poprzednim wystawieniu, podkreśla ścisłą więź, jaka istnieje między orędziem Całunu a Rokiem Jubileuszowym. Dziękuję z całego serca ordynariuszowi Turynu i papieskiemu kustoszowi Całunu abpowi Severino Poletto oraz jego współpracownikom za to, że dali wiernym, którzy przybędą z wszystkich stron, sposobność uczczenia tego szczególnego świadectwa męki Chrystusa.

Ktokolwiek ma możność kontemplować Całun, odczuwa głębokie wzruszenie. Ja także tego doznałem. Z prawdziwym przejęciem wspominam te doświadczenia: pierwsze w kilka miesięcy przed wyborem na Stolicę Piotrową, drugie podczas wizyty w Turynie w 1980 r., trzecie podczas pielgrzymki w 1998 r., po groźnym pożarze, który mógł poważnie uszkodzić relikwię. Za każdym razem było to głębokie doświadczenie łaski! Poprzez Człowieka Całunu nieskończona miłość Boża przemawia bowiem do serca każdego człowieka.

2. Na inauguracji wystawienia Całunu ma się spotkać w Turynie bardzo wielu młodych. To również jest opatrznościowym zbiegiem okoliczności. Inauguracja została bowiem zaplanowana jako swego rodzaju wprowadzenie w Światowy Dzień Młodzieży, który rozpocznie się już wkrótce. Wieczorem 15 sierpnia z radością powitam w Rzymie uczestników tego niezwykłego światowego spotkania. W następnych dniach program ich pobytu przewiduje katechezę, modlitwę, wspólne świętowanie, które poprzedzą końcowe zgromadzenie w Tor Vergata, gdzie pragnę być obecny zarówno podczas wielkiego czuwania w sobotę wieczorem, jak i na uroczystej liturgii eucharystycznej w niedzielę rano.

Pielgrzymka młodzieży świata wyruszyła z placu św. Piotra 15 lat temu i pod przewodnictwem tego samego krzyża obeszła świat. Teraz krzyż ten powraca do Rzymu, niesiony przez grupę młodzieży z diecezji Mantui, która przeszła pieszo trasę z Castiglione delle Stiviere, rodzinnej miejscowości św. Alojzego Gonzagi. Kieruję do nich szczególne pozdrowienie, ogarniając nim wszystkich młodych pielgrzymów, goszczących we włoskich diecezjach, gdzie dzielą się radością tej samej wiary i przygotowują do przybycia do Rzymu. Myślą zaś pragnę objąć wszystkich młodych, którzy w tych dniach połączą się z nami duchowo, a także tych, którzy czują się oddaleni. Wszystkim mówię: Bóg jest blisko ciebie i kocha cię, przyjmij Go!

3. Wzywam wszystkich do modlitwy, aby wszyscy przybywający do Rzymu na Światowy Dzień Młodzieży mogli spotkać Chrystusa, który umocni ich wiarę i wolę konsekwentnego naśladowania Go. Prosimy o to przez wstawiennictwo Maryi, Matki Chrystusa i Kościoła.