Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 22 września 2002

1. W tych dniach we Włoszech i w wielu innych krajach po letniej przerwie rozpoczynają się zajęcia szkolne. Jest to ważny moment dla ogromnej liczby dzieci i młodzieży. Mówi się niekiedy, że szkoła, podobnie jak rodzina, przeżywa kryzys. Stwierdzenie to może być wyrazem powszechnego przekonania, że instytucja ta, ciesząca się uznaniem ze względu na swą istotną rolę, potrzebuje jednak głębokich zmian, aby mogła odpowiadać aktualnym potrzebom społeczeństwa. W tym celu nie wystarczy zmiana programów i struktur. Dobre funkcjonowanie szkoły zależy przede wszystkim od tego, na ile relacja między nauczycielem i uczniami jest naprawdę wychowawcza. Uczniowie są gotowi dać z siebie wszystko, gdy nauczyciel pomaga im zrozumieć znaczenie przyswajanej przez nich wiedzy, ważnej dla ich rozwoju i poznawania otaczającej ich rzeczywistości. Dotyczy to wszystkich szkół, państwowych i prywatnych, bez względu na ich rodzaj czy stopień.

2. Wielokrotnie już przypominałem, że kultura jest podstawą tożsamości narodu. Wkład szkoły, współpracującej z rodziną i jej podporządkowanej, w przekazywanie wartości kulturowych, był i nadal pozostaje nieodzowny. Kultura staje się coraz bardziej zróżnicowana i złożona, i właśnie dlatego, jak widać, wzrasta znaczenie szkolnictwa. Na wierzących, którzy pracują na tym polu, nakłada to szczególną odpowiedzialność.

3. Pozdrawiam was serdecznie, pielgrzymi francuskojęzyczni, przybyli, aby odmówić modlitwę «Anioł Pański». Starajcie się być robotnikami w winnicy Pańskiej zgodnie z waszym osobistym powołaniem! Z serca wam wszystkim błogosławię.

Drodzy bracia i siostry mówiący po angielsku. Niech wasza wizyta będzie czasem odnowy w wierze, nadziei i miłości, abyście stawali się coraz bardziej wiarygodnymi świadkami naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Modlę się o obfite Boże błogosławieństwo dla was i dla waszych rodzin.

Serdeczne pozdrowienie kieruję do pielgrzymów i turystów z Niemiec, Austrii i Szwajcarii. Jezus Chrystus dał nam przykazanie miłości. Nieście wszystkim ludziom radosną nowinę zgody i pokoju. Błogosławieństwo dobrego Boga niech wam zawsze towarzyszy.

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów hiszpańskojęzycznych uczestniczących w modlitwie maryjnej «Anioł Pański», a zwłaszcza pielgrzymów z diecezji Querétaro w Meksyku. Ufając Chrystusowi nieustannie, prowadźcie życie godne Ewangelii miłości! Niech Bóg was błogosławi i zawsze wam towarzyszy!

Witam z radością drogich braci i siostry portugalskojęzycznych obecnych na tym spotkaniu ku czci Najświętszej Maryi Panny. Zachęcam was, abyście z wielkodusznością odpowiedzieli na Boże powołanie, stając się przekonującymi świadkami wiary. Z serca udzielam wam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Pozdrawiam grupy pielgrzymów z Polski: ze Starogardu Gdańskiego, Liceum Sióstr Prezentek z Rzeszowa, z Zawichostu — parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, z Poznania — grupa modlitewna Ojca Pio, Koło Przyjaciół Ziemi Kazimiersko-Kieleckiej i pielgrzymów indywidualnych. Niech wszystkich Pan Bóg błogosławi!

Pozdrawiam pielgrzymów włoskojęzycznych, a zwłaszcza wiernych z parafii pw. św. Jerzego w Sanguinetto i św. Marcina w Piove di Sacco.

Szczególne pozdrowienie kieruję do przedstawicieli ponad sześćdziesięciu stowarzyszeń o inspiracji chrześcijańskiej zgromadzonych we Florencji, którzy wczoraj i dzisiaj przedstawili etyczną i solidarną wizję globalizacji, w ramach spotkania na temat: «Pokój jako niezbędny warunek globalnego rozwoju». Razem z biskupami Toskanii pragnę wyrazić uznanie dla tego przedsięwzięcia i zachęcić jego organizatorów, aby nadal wspólnie budowali cywilizację miłości i pokoju.

4. Chcę na zakończenie życzyć powodzenia w pracy wszystkim, którzy tworzą środowisko szkolne: uczniom, nauczycielom, władzom oświatowym i współpracownikom. Każdego zapewniam o mojej pamięci. Wszystkich zawierzam macierzyńskiej opiece Najświętszej Maryi Panny. Niech nikt nie będzie pozbawiony możliwości korzystania z tego podstawowego źródła formacji i niech każdy uczyni co w jego mocy, aby każda szkoła mogła się stać miejscem autentycznego dojrzewania człowieka.