Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 5 marca 2000

1. Zanim zakończymy tę uroczystą liturgię eucharystyczną, chciałbym raz jeszcze złożyć dzięki Bogu za budujące świadectwo naszych braci i sióstr w wierze, których dzisiaj z radością ogłosiłem błogosławionymi.

Niech ich świadectwo będzie zachętą dla was wszystkich, drodzy pielgrzymi, którzy zgromadziliście się tutaj, by oddać im cześć. Serdecznie was pozdrawiam i dziękuję wam za obecność, ufając, że wasza jubileuszowa pielgrzymka i przejście przez Drzwi Święte pomogą wam iść z niezłomną wiernością drogą Ewangelii, naśladując przykład sióstr i braci wyniesionych dziś do chwały ołtarzy.

2. Skierujmy teraz wzrok ku Królowej Męczenników, której bardzo gorliwymi czcicielami byli nowi błogosławieni. Niech Maryja pomoże nam przeżyć głęboko okres Wielkiego Postu, który rozpocznie się w najbliższą środę obrzędem posypania głów popiołem.

Najświętszej Maryi Pannie powierzam liczne prośby o modlitwę, docierające z wszystkich stron świata. Myślę tu zwłaszcza o mieszkańcach Mozambiku, przeżywających tragedię niesłychanych rozmiarów, wywołaną przez ogromną powódź, która zniszczyła rozległe połacie kraju. W ostatnich dniach prowadzona jest intensywna akcja solidarności międzynarodowej, ale wiele jeszcze pozostaje do zrobienia. Zachęcam wszystkich, aby ofiarnie kontynuowali dzieło pomocy, starając się wszelkimi możliwymi drogami nieść ulgę naszym braciom w tak dramatycznej sytuacji.

Chciałbym także wspomnieć ofiary niedawnej tragedii, jaką było zatonięcie hiszpańskiego statku «Zafir». Prosząc Boga o miłosierdzie dla tych, którzy stracili życie, wyrażam nadzieję, że zostanie uczynione wszystko co możliwe, aby odnaleźć ciała zaginionych marynarzy i zwrócić je rodzinom, które zapewnią im godny pochówek.