Rozważanie przed modlitwą "Regina coeli", 1 kwietnia 2002

1. Również dziś, w dniu zwanym «Poniedziałkiem Anioła», gdy wspominamy spotkanie niebieskiego posłańca z kobietami przybyłymi do grobu, rozbrzmiewa z mocą wielkie orędzie o zmartwychwstaniu Jezusa: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał» (Mt 28, 5-6).

To orędzie, wypowiedziane przy pustym grobie, rozchodzi się na cały świat i dociera do każdego zakątka ziemi; jest ono przesłaniem nadziei dla wszystkich. Odkąd ukrzyżowany Nazarejczyk powstał z martwych o świcie trzeciego dnia, ostatnie słowo nie należy już do śmierci, lecz do życia! W zmartwychwstałym Panu Bóg objawił w pełni swą miłość do całej ludzkości.

2. Najpierw kobiety, później uczniowie, a na końcu i Piotr odkrywają radosną prawdę: «Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami» (Dz 2, 32).

Drodzy bracia i siostry, również i my — tak jak oni i razem z nimi — jesteśmy wezwani do głoszenia ludziom naszych czasów tej «dobrej nowiny»: «Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja» (Sekwencja paschalna). Jest moim głębokim pragnieniem, aby orędzie paschalne coraz bardziej umacniało wiarę wszystkich ochrzczonych, a pokój, dar Chrystusa zmartwychwstałego, zapanował w każdym ludzkim sercu i przywrócił nadzieję wszystkim uciśnionym i cierpiącym!

3. Niech Maryja, cichy świadek śmierci i zmartwychwstania swego Syna Jezusa, pomoże nam w pełni uwierzyć w to misterium zbawienia, przemieniające życie tych, którzy przyjmują je z głęboką wiarą. Obyśmy z Jej pomocą, jako odważni i wiarygodni uczniowie zmartwychwstałego Pana, głosili je z radością wszystkim, których spotykamy. Takie życzenia kieruję dziś do wszystkich i zawierzam je Maryi. Do Niej zwrócimy się teraz w modlitwie, śpiewając Regina caeli.