Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, 10 czerwca 2004

1. «Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie» (1 Kor 11, 26).

W powyższych słowach św. Paweł przypomina chrześcijanom Koryntu, że «wieczerza Pańska» nie jest tylko spotkaniem na uczcie, lecz — przede wszystkim — pamiątką odkupieńczej ofiary Chrystusa. Kto bierze w niej udział, jak wyjaśnia apostoł, jednoczy się z misterium śmierci Pana, a nawet więcej — staje się jej «głosicielem». Tak więc istnieje ścisły związek między «sprawowaniem Eucharystii» i głoszeniem Chrystusa. Gdy jednoczymy się z Nim w pamiątce Paschy, stajemy się jednocześnie misjonarzami wydarzenia, które ten obrzęd uobecnia. W pewnym sensie jest to uwspółcześnianie go w każdej epoce aż do powtórnego przyjścia Pana.

2. Drodzy bracia i siostry, będziemy na nowo przeżywać tę wspaniałą rzeczywistość w czasie dzisiejszej uroczystości Bożego Ciała, podczas której Kościół nie tylko sprawuje Eucharystię, lecz uroczyście niesie Najświętszy Sakrament w procesji, głosząc publicznie, że Chrystus złożył siebie w ofierze dla zbawienia całego świata. Wdzięczny za ten ogromny dar, Kościół gromadzi się wokół Najświętszego Sakramentu, ponieważ w nim widzi źródło i szczyt swego istnienia i działania. Ecclesia de Eucharistia vivit! Kościół żyje Eucharystią i jest świadomy, że ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, lecz w syntetyczny sposób określa istotę jego tajemnicy (por. Encyklika Ecclesia de Eucharistia, 1).

3. Od Zesłania Ducha Świętego, kiedy to lud Nowego Przymierza «rozpoczął swoje pielgrzymowanie ku ojczyźnie niebieskiej, Najświętszy Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wypełniając je ufną nadzieją» (tamże). Z tą właśnie myślą poświęciłem Eucharystii pierwszą encyklikę nowego tysiąclecia, a teraz z radością ogłaszam specjalny Rok Eucharystii. Rozpocznie go Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, który odbędzie się w dniach 10-17 października 2004 r. w Guadalajarze (Meksyk), a zakończy najbliższe Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów, które będzie obradowało w Watykanie od 2 do 29 października 2005 r. na temat «Eucharystia źródłem i szczytem życia i misji Kościoła». Eucharystia buduje wspólnotę kościelną jako nowe Jeruzalem, zasadę jedności w Chrystusie różnych osób i narodów.

4. «Wy dajcie im jeść!» (Łk 9, 13). Fragment Ewangelii, który przed chwilą odczytaliśmy, ukazuje wymowny obraz głębokiej więzi istniejącej między Eucharystią a tą powszechną misją Kościoła. Jedynie Chrystus, «chleb żywy, który zstąpił z nieba» (J 6, 51; por. śpiew przed Ewangelią), może zaspokoić głód człowieka w każdej epoce oraz w każdym zakątku ziemi. Jednakże On nie chce tego czynić sam i dlatego — podobnie jak wtedy, gdy rozmnożył chleb — posługuje się uczniami. «On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali tłumowi» (Łk 9, 16). Ten cudowny znak stanowi symbol największej tajemnicy miłości, ponawiającej się codziennie we Mszy św.: poprzez wyświęconych szafarzy Chrystus ofiaruje w darze swoje Ciało i swoją Krew za życie ludzkości. A ci, którzy w sposób godny spożywają je przy Jego Stole, stają się żywymi narzędziami Jego obecności, miłości, miłosierdzia i pokoju.

5. «Lauda, Sion, Salvatorem...! — Chwal, Syjonie, Zbawiciela / Chwal hymnami wśród wesela / Wodza i Pasterza rzesz». Z głębokim wzruszeniem słuchamy tego wezwania do radości i oddawania chwały, rozbrzmiewającego w naszych sercach. Po zakończeniu Mszy św. będziemy nieśli w procesji Boski Sakrament aż do bazyliki Matki Boskiej Większej. Patrząc na Maryję, zrozumiemy lepiej przemieniającą moc Eucharystii. Razem z Nią słuchając, znajdziemy w Tajemnicy eucharystycznej odwagę i siłę, by pójść za Chrystusem Dobrym Pasterzem i by służyć Mu w braciach.