Uroczystość św. Józefa Oblubieńca, 19 marca 2001

1. «Oto sługa wierny i roztropny, którego Pan ustanowił nad swoją rodziną» (por. Łk 12, 42).

Tymi słowami dzisiejsza liturgia przedstawia nam św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i Opiekuna Odkupiciela. Jako wierny i roztropny sługa przyjął on z posłuszną uległością wolę Boga, który powierzył mu swoją «rodzinę» na ziemi, aby otoczył ją codzienną opieką. W tej misji św. Józef trwał wiernie i z miłością. Dlatego Kościół ukazuje go jako szczególny wzór służby Chrystusowi i Jego tajemniczemu zamysłowi zbawienia. Przyzywa go jako wybranego patrona i opiekuna całej rodziny wierzących. Dzisiaj, w dniu jego święta, Józef zostaje nam w szczególny sposób ukazany jako patron, którego możnej opiece Opatrzność zechciała powierzyć osoby i posługę tych, co w łonie chrześcijańskiego ludu mają być «ojcami» i «opiekunami».

2. «Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. (...) Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» (Łk 2, 48-49).

Ten prosty, poufały dialog między Matką i Synem, który przypomniała nam przed chwilą Ewangelia, pozwala nam określić współrzędne świętości Józefa. Odpowiadają one zamysłowi, który Bóg powziął wobec niego, a który on — jako mąż sprawiedliwy — potrafił wypełnić z godną podziwu wiernością. «Ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie» — mówi Maryja. «Powinienem być w tym, co należy do mego Ojca» — odpowiada Jezus. Te właśnie słowa Syna pomagają nam zrozumieć tajemnicę «ojcostwa» Józefa. Przypominając rodzicom o pierwszeństwie Tego, którego nazywa «swoim Ojcem», Jezus objawia prawdziwą rolę Maryi i Józefa. Józef jest naprawdę «oblubieńcem» Maryi i «ojcem» Jezusa, zgodnie ze słowami Maryi: «Ojciec Twój i ja szukaliśmy Ciebie». Jednakże jego misja oblubieńcza i ojcowska jest całkowicie podporządkowana ojcostwu Bożemu. Oto w jaki sposób Józef z Nazaretu ma sam stać się uczniem Jezusa: poświęcając swoje życie służbie Jednorodzonemu Synowi Ojca i dziewiczej Matki Maryi. Tę misję pełni on nadal wobec Kościoła, mistycznego Ciała Chrystusa, które otacza troskliwą opieką, tak jak niegdyś ubogą Rodzinę z Nazaretu.

3. W tym kontekście łatwo jest dostrzec to, co stanowi centrum naszej dzisiejszej liturgii. Za chwilę nałożę ręce na głowy dziewięciu kapłanów, którzy zostają powołani, aby pełnić w Kościele obowiązki biskupów. W chrześcijańskiej społeczności biskup odgrywa rolę pod wieloma względami podobną do roli św. Józefa. Podkreśla to wyraźnie prefacja z dzisiejszej uroczystości, ukazując Józefa jako «wiernego i roztropnego sługę», którego Bóg postawił nad swoją świętą rodziną, aby «roztoczył ojcowską opiekę» nad Jego Synem. «Ojcami» i «opiekunami» są pasterze Kościoła, powołani, aby postępować jako «słudzy» roztropni i wierni. Jest im powierzona codzienna troska o lud chrześcijański, który z ich pomocą może bezpiecznie podążać drogą ku chrześcijańskiej doskonałości. Czcigodni i drodzy bracia, którzy macie przyjąć sakrę biskupią, Kościół gromadzi się wokół was i wspiera was modlitwą, abyście mogli wypełniać swoją posługę pasterską wiernie i z poświęceniem, na wzór św. Józefa. Towarzyszą wam modlitwą zwłaszcza ci, którzy są przy was w tym świątecznym dniu — wasze rodziny, kapłani, przyjaciele — a także wspólnoty, z których się wywodzicie i do których macie się udać.

4. Święcenia biskupie, których zwykle udzielam w uroczystość Objawienia Pańskiego, zostały w tym roku przesunięte na później ze względu na zakończenie Wielkiego Jubileuszu. Dzięki temu mam sposobność dokonać tego obrzędu podczas dzisiejszego święta, tak bardzo drogiego chrześcijańskiemu ludowi. Mogę zatem w szczególny sposób zawierzyć każdego z was nieustannej opiece św. Józefa, patrona Kościoła powszechnego. Witam was najserdeczniej, a wraz z wami pozdrawiam wszystkich, którzy uczestniczą w waszej radości. Życzę wam z całego serca, byście z odnowioną gorliwością pełnili nadal swą służbę sprawie Ewangelii.

5. Abpowi Fernando Filoniemu powierzona zostaje misja nuncjusza apostolskiego w Iraku i Jordanii, gdzie ma wspierać chrześcijańskie wspólnoty zamieszkujące te ziemie: jestem przekonany, że będzie dla nich zwiastunem pokoju i nadziei. Abp Henryk Józef Nowacki, który był przez wiele lat był moim bliskim współpracownikiem, będzie teraz jako przedstawiciel Stolicy Apostolskiej w Słowacji gorliwym głosicielem Ewangelii w kraju o dawnej tradycji chrześcijańskiej. Abp Timothy Paul Broglio, któremu wdzięczny jestem za wierną współpracę z Sekretarzem Stanu, uda się na rubieże kontynentu amerykańskiego jako nuncjusz apostolski w Dominikanie i delegat apostolski w Portoryko: niech będzie dla mieszkańców tych krajów świadkiem miłości Następcy Piotra. Jestem wdzięczny także abpowi Domenico Sorrentino za cenną pracę w Sekretariacie Stanu, teraz zaś, powierzając mu prałaturę Pompei i jej słynne sanktuarium maryjne, oddaję jego posługę pod troskliwą opiekę Matki Bożej Różańcowej i proszę Ją, aby prowadziła go śladami św. Paulina, biskupa jego rodzinnej Noli i chluby Kampanii. Niech Najświętsza Panna czuwa też nadal nad posługą bpa Tomasza Pety, powołanego na administratora apostolskiego Astany w Kazachstanie, gdzie już od wielu lat pracuje z godną pochwały gorliwością apostolską. Bp Marcelo Sánchez Sorondo będzie nadal pełnił swą cenną posługę jako kanclerz Papieskiej Akademii Nauk i Papieskiej Akademii Nauk Społecznych — instytucji, których rolę w dialogu Kościoła ze światem kultury uważam za bardzo istotną. Bpowi Marcowi Ouelletowi powierzyłem urząd sekretarza Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, a więc zadanie niezwykle doniosłe ze względu na bardzo szlachetny cel, któremu służy, i na nadzieje wzbudzone na nowo w sercach wielu chrześcijan przez obchody Roku Jubileuszowego.

Bp Giampaolo Crepaldi obejmie stanowisko sekretarza Papieskiej Rady «Iustitia et Pax», kontynuując swą kompetentną posługę w tej dykasterii w poszerzonym zakresie odpowiedzialności. Na koniec zwracam się serdecznie do bpa Djury Džudžara, mianowanego przeze mnie biskupem pomocniczym eparchy Mukaczewa na Zakarpaciu — na Ukrainie, a więc w kraju, który — jeśli Bóg pozwoli — niebawem będzie mi dane odwiedzić i któremu już dziś przesyłam serdeczne pozdrowienia i życzenia pomyślności.

6. Drodzy bracia, miłujcie Kościół i służcie mu jak św. Józef, wzór i przewodnik w waszej posłudze. Naśladujcie przykład tego wielkiego świętego, a także jego Oblubienicy Maryi. Jeśli czasem napotkacie trudności i przeszkody, nie wahajcie się przyjąć cierpienia w jedności z Chrystusem, dla dobra Jego mistycznego Ciała (por. Kol 1, 24), abyście wraz z Nim mogli się radować Kościołem chwalebnym, nie mającym skazy czy zmarszczki, świętym i nieskalanym (por. Ef 5, 27). Bóg, który nie poskąpi wam swojej łaski, dziś konsekruje was i posyła w świat jako apostołów. Nieście głęboko wyryte w sercach Jego słowa: «oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni» (Mt 28, 20), i nie lękajcie się. Jak Maryja i Józef zawsze Mu ufajcie. On zwyciężył świat.