Siostra Borkowska doktorem honoris causa KUL

Autorka książek historycznych i powieści, badaczka dziejów i kultury zakonów żeńskich, mniszka z zakonu sióstr benedyktynek, Małgorzata Anna Borkowska otrzymała w czwartek tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Jak głosi uchwała Senatu KUL, poprzez nadanie tytułu doktora honorowego uczelnia wyraża szacunek i uznanie dla osiągnięć siostry Borkowskiej, która „łączy w sposób harmonijny głębię powołania mniszego ze swoim całym dorobkiem intelektualnym, pisarskim i naukowym”.

W laudacji prof. KUL Henryk Gapski podkreślił, że pisarstwo s. Borkowskiej w całej różnorodności - od prac naukowych, przez eseistykę, felieton, beletrystykę do przekładów z języków obcych - reprezentuje wysokiej klasy literaturę, ma urok i siłę.

„Borkowska to przypadek szczególnie ostry i wyrazisty, jest wyjątkowym przykładem przymierza kultury literackiej i miłości do przeszłości. Wartości, które ceni, każą jej odrzucać upiększenia, nabożne schematy, wszystkie +święte banialuki+. Jest zakorzeniona w tradycji i szuka tradycji podawanej +z ręki do ręki+, szuka sposobu wyrażania i przeżywania świata, szuka wreszcie samej siebie” - powiedział prof. Gapski.

S. Borkowska w swoim wystąpieniu powiedziała, że przyznany jej doktorat „uhonorował całe mnóstwo ludzi”, którym - jak podkreślała - zawdzięcza swoje osiągnięcia i wiele umiejętności.

„I dobrze, bo historia to właśnie sprawa ludzi, przynajmniej ja tak ją rozumiem i tak ją pisałam. Ludzi, nie instytucji, nie przedmiotów, ale ludzi, którzy czegoś chcieli, coś sobie stawiali za cel, jakoś im to wychodziło mniej lub bardziej i to jest właśnie pasjonujące: odkrywać, jak i dlaczego” - powiedziała.

S. Małgorzata Borkowska studiowała filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a teologię na KUL. Jest autorką wielu książek historycznych dotyczących głównie historii monastycyzmu oraz kultury religijnej w Polsce. Jest ceniona za łączenie w nich znakomitego warsztatu historyka z talentem pisarskim. Najbardziej znane jej książki to: „Życie codzienne polskich klasztorów żeńskich w XVII-XVIII w.”, „Dekret w niebieskim ferowany parlamencie” (wybór testamentów z XVII-XVII w.) „Białe i bure. Historia życia monastycznego w dużym skrócie”, „Panny siostry w świecie sarmackim”.

Ma na swoim koncie ma też powieści, m.in. „Do ciotusieńki dobrodziejki”, „Bożek templariuszy” oraz liczne publikacje, artykuły, recenzje a także tłumaczenia głównie greckich i łacińskich pism monastycznych. W 1964 r. wstąpiła do Zakonu Świętego Benedykta i od tamtego czasu mieszka w klasztorze sióstr benedyktynek w Żarnowcu na Pomorzu.