Sympozjum w kościele św. Ignacego w Tokio

W największej tokijskiej parafii pw. św. Ignacego (liczy ok. 10 tys. wiernych) odbyło się sympozjum poświęcone znaczeniu i roli rodziny w religijnym wychowaniu dzieci.

Sprawozdanie z tego drugiego już sympozjum (odbyło się 7 listopada b.r.) okazało się w najnowszym bożonarodzeniowym biuletynie kościoła „Magis” (tytuł nawiązuje do motta św. Ignacego Loyoli „dla większej Chwały Bożej”).

Wzięli w nim udział liderzy kilku kościelnych grup katechetycznych oraz licznie przybyli rodzice. W panelowej dyskusji troje rodziców oraz siostra zakonna wyraziło swoje opinie i spostrzeżenia związane z tym tematem oraz odpowiadało na pytania rodziców.

Pierwsza z nich, Mai Kawasaki - matka 6-ciorga dzieci przyznała, że sama przyjęła chrzest stosunkowo niedawno, gdy była w ciąży z trzecim dzieckiem. - Życie upływa nam szybko. W ogromie zajęć staram się zwrócić uwagę dzieci na modlitwę na to, że Pan Bóg nas słucha w naszej konkretnej codzienności. Przy okazji sama uczę się od dzieci. Bywam oczarowana bezpośredniością ich modlitw i ich uśmiechniętymi twarzami. Modlitwa nas wzajemnie uzdrawia.

Ken Sakagawa, ojciec 19-letnich bliźniaków i córki, uczennicy szkoły średniej, też zwrócił uwagę na wspólną modlitwę: „Nie tylko w domu, ale także gdy wychodzimy razem do restauracji, zawsze modlimy się przed posiłkiem. Dzieci bywają niekiedy wyjątkowo zajęte nauką. Wówczas wspólnie zastanawiamy się, jak zorganizować czas, aby uczestniczyć we Mszy św. W życiu czasami trzeba dokonywać wyborów”.

Z kolei Noriko Kawasaki, która reprezentowała pokolenie babć powiedziała: „Wychowałam dwie córki i syna i obecnie stałam się babcią sześciorga wnuków. Po wojnie dzięki zachętom właśnie ze strony babci, a także matki rozpoczęłam naukę w szkole katolickiej. Tam zostało zasiane ziarno wiary. Przyjęłam chrzest. Później wyszłam za maż, urodziły się dzieci i był czas, kiedy nie mogłam chodzić do kościoła. Ale to ziarno wiary wzrastało i wydało swój owoc dzięki opiece Maryi i Anioła Stróża.

Stopniowo modlitwa przeniknęła moje życie. Obecnie w rodzinach moich trojga dzieci wiara jest obecna - każda z nich uczestniczy w niedzielnej Mszy św.”

O swojej rodzinie opowiadała też czwarta uczestniczka panelowej dyskusji, siostra Normita Marquez. Ta pochodząca z Filipin misjonarka była najstarszą spośród 13-ciorga rodzeństwa. - W naszej rodzinie wiara stanowiła centrum życia, poczynając od wspólnej modlitwy porannej, poprzez różaniec i inne modlitwy. Ojciec niestety został dotknięty paraliżem. W pamięci pozostały mi jego ręce zaciśnięte wokół krzyża. Przed śmiercią powiedział - Niebo jest wspaniałe, gdyż tam pozostaje tylko miłość. Wiara zapuszcza swoje korzenie i wzrasta właśnie w rodzinie - podkreśliła.

Obecni na sympozjum rodzice pytali między innymi co robić, kiedy dzieci, które wcześniej chodziły do kościoła tracą ochotę, by dalej wierzyć? Paneliści wskazali, że dzieci zawsze patrzą na rodziców jako na wzór. Nawet w czasie tzw. „okresu rebelii”, kiedy buntują się m.in przeciwko chodzeniu do kościoła. Ale jeśli wiara jest głęboko zakorzeniona w rodzinie, łaska Boża działa na swój sposób, kierując te dzieci w ku dobru. … - Najważniejsze jest uczestniczenie w katechizacji oraz wspólna modlitwa w rodzinie - podkreślili.

Na zakończenie zabrał głos ks. Alfredo Segovia SJ, argentyński misjonarz, który opiekuje się grupami katechetycznymi w parafii. Powiedział on m.in.: - Żyjemy w społeczeństwie, które niekiedy wymaga dużych poświeceń z naszej strony. Z drugiej strony pomyślmy także, co moglibyśmy ofiarować cennego Panu Bogu.

Jedną z obcojęzycznych grup katechetycznych przy parafii św. Ignacego jest także grupa polonijna. Spotkania dzieci prowadzi obecnie siostra Klaudiusza Bujnowicz. Spotkania odbywają się dwa razy w miesiącu. Raz przed Mszą św. dla tokijskiej Polonii w kościele św. Ignacego w pierwszą niedzielę miesiąca, a drugi raz w klasztorze sióstr Opatrzności Bożej w Tokio-Nakameguro, tuż przed lekcjami języka polskiego, które odbywają się w położonej niedaleko ambasadzie RP w Tokio.