Wolność jeden z największych darów

Wolność to z całą pewnością jeden z największych darów, jakie człowiek otrzymał od Boga. Ale jest to dar, z którego korzystanie wymaga osobowej dojrzałości i cnoty odpowiedzialności. W codziennym życiu spotykamy się niestety z sytuacjami, gdy poczuciu wolności nie towarzyszy ani osobowa dojrzałość, ani odpowiedzialność, zarówno w wymiarze społecznym, jak i indywidualnym.

Paradoksalnie bezcenny dar wolności może stać się zatem przyczyną zniewolenia. Prawdziwy dramat przeżywają ludzie, którzy z powodu różnych życiowych kłopotów, załamań, a czasem po prostu beztroski, ciekawości lub też zwykłej głupoty wpadają w sidła poważnych uzależnień. Często wkraczają oni na drogę, która prowadzi tylko w jedną stronę – ku samozniszczeniu.

Podejmując ten trudny temat na łamach listopadowego numeru „Posłańca”, mamy świadomość, jak wiele odcieni mają nałogi. Bo uzależnienia mogą być przecież wielorakie: od alkoholu, narkotyków, hazardu, internetu, pornografii czy seksu. W pewnym momencie człowiek uświadamia sobie, że nie jest już w stanie zdecydować o własnych, małych wyborach. I choć często nadal mówi o swojej wolności i pełnej kontroli nad sobą, w rzeczywistości jest już niewolnikiem swojego uzależnienia. I jeśli sam nie otworzy się na pomoc innych, jego wyjście z nałogu będzie prawie niemożliwe.

Walkę o człowieka uwikłanego w uzależnienia staczał wiele razy ks. Arkadiusz Nowak MI, który udzielił nam specjalnego wywiadu. O patologii uzależnień i o pomocy osobom dotkniętym tego typu krzyżem piszą również inni nasi autorzy: Edyta Laurman-Jarząbek, Jacek Krysiak, Elżbieta Nowak i o. Amadeusz Adam Przywara OFM. Jeśli w odpowiednim momencie chory otworzy się na pomoc i uwierzy, że inne życie jest możliwe, to dzięki Bożemu wsparciu może skutecznie nałóg zwyciężyć. Potwierdzają to piękne świadectwa Kasi i Tycjana. Nigdy nie można tracić nadziei, bo ta umiera ostatnia...

Listopad to miesiąc szczególnej refleksji nad życiem i śmiercią. W uroczystość Wszystkich Świętych będziemy radować się niezliczoną rzeszą tych, którzy uczestniczą już w wiecznej chwale nieba. Dzień później wspominać będziemy wszystkich zmarłych, zwłaszcza tych, którzy odeszli od nas niedawno. Złożymy na ich grobach kwiaty, zapalimy znicze pamiętając, jak trafnie wskazał autor piosenki, że odeszli po to by żyć, i tym razem będą żyć wiecznie.