Zmarnowany temat - komentarz filmu "Revers"

Wielkie rozczarowanie! A mógł to być taki dobry film… Pomysł ogólnie świetny: połączenie czarnej komedii i elementów czarnego kryminału ze stalinowskim sztafażem. Obraz czarno biały, przywodzący na myśl ekranizacje Chandlera, czerpiący nieco ze stylistyki Hitchcocka, trochę jakby z Agaty Christie… Arszenik i stare koronki – te klimaty. Sukces wydawał się więc murowany, tylko niestety wszystko „rozlazło się w praniu”.

Film jest stanowczo za długi. Gdyby tak wyciąć zeń pół godziny, to nie tylko nikt by się nie zorientował, ale tempo narracji zdecydowanie zyskałoby na dynamice. Tymczasem wygląda to jak występ wstydliwego ucznia: ja naprawdę mam ciekawą historię do opowiedzenia, tylko nie wiem, jak zacząć… I tak rozpędza się chłopak przez pierwsze dwa kwadranse, a widz zgrzyta zębami czyniąc w myślach przegląd zmarnowanych możliwości lepszego zainwestowania kilkunastu złotych.

Jeśli wyjdzie wtedy z kina, to jednak straci, bo później akcja przyspiesza i nabiera pewności. Chociaż rozkładają ją totalnie kolorowe wstawki z babiną drepczącą po Okęciu. Po co to było? Żeby pozbawić widza przyjemności kombinowania, jak to się wszystko skończy? A może reżyser od początku mierzył w Oscara i dlatego zastosował się do hollywoodzkiego dogmatu nakazującego tamtejszym twórcom tak prowadzić akcję, by już po piętnastu minutach filmu jego odległe o dwie godziny zakończenie nie pozostawało najmniejszych wątpliwości?

Dziwnym jednak wydaje się mniemanie, że Rewers mógł zostać nominowany do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej. Temat wszak jest zbyt hermetyczny dla Amerykanów, historia za subtelna, w ujęciach czarno-białych podana zbyt mało łopatologicznie. A prochowców to oni się naoglądali na Bogarcie… Nie pomógł nawet „ozdobnik” homoseksualny, którym reżyser najwyraźniej zamierzał ująć komisję. I dobrze mu tak!

Rewers, reż. Borys Lankosz, scen. Andrzej Bart, wyst. Agata Buzek, Marcin Dorociński, Anna Polony, Krystyna Janda, Polska 2009, 99 min.