Włodzimierz Nahorny kończy 70 lat

Włodzimierz Nahorny - pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer, urodzony 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim.

Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Już w czasie studiów w 1959 założył własny zespół - kwartet "Little Four". W tym samym roku zaczął występować również z formacją "North Coast Combo", z którą współpracował przez 2 lata, oraz jako klarnecista z zespołem jazzu tradycyjnego "Tralabomba Jazz Band".

Grał także w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej. W 1962 zadebiutował na festiwalu "Jazz Jamboree" w Warszawie jako solista-saksofonista w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Od tego czasu występował tam wielokrotnie prawie przez 15 lat, głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego (1962-77). Jako pianista współpracował również z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała (1963-64).

W 1965 założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu "Jazz nad Odrą" we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny - I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję "Zbyszek".

W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a w 1967 na 6. Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu odebrał z rąk Duke'a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Ponadto dwukrotnie otrzymał nagrodę podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: w 1972 Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za piosenkę "Jej portret" (do słów Jonasza Kofty), w 1973 - I nagrodę na koncercie "Premiery" za "Tango z różą w zębach" (do słów Kofty).

Jako pianista, saksofonista, flecista, kontrabasista, kompozytor i aranżer współpracował m.in. z Andrzejem Kurylewiczem, Krzysztofem Sadowskim, Andrzejem Trzaskowskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, wokalistkami - Marianną Wróblewską i Łucją Prus, zespołami "Novi Singers" i "Breakout" oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia.

Chętnie zapraszanym jest do nagrań i koncertów innych twórców, m.in. Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego. Występował w wielu krajach, m.in. w Belgii, Austrii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, we Francji, Włoszech, w Hiszpanii, Jugosławii, Norwegii, Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Algierii i Japonii.

Włodzimierz Nahorny jest kompozytorem muzyki filmowej i teatralnej (m.in. współpracował z Teatrem Dramatycznym, Teatrem Powszechnym i Teatrem Narodowym w Warszawie oraz Teatrem Wielkim w Łodzi). Napisał wiele piosenek, takich jak "Dobranoc snom", "Jak mało, jak dużo potrzeba", "Pokoje rozstań", "Popłynę łódką", "Pytam zimowych gwiazd", "Tango z różą w zębach", "Żaba story", "Księżyc nad Kościeliskiem", "Chianti", "Czas rozpalić piec", "Bliskość ciszy", "Jeszcze jedna rozmowa", "Tajne przez poufne" oraz jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej - "Jej portret".

Będąc niezwykle wszechstronnym artystą, chętnie łączy jazz z muzyką poważną, tworząc w ten sposób nową jakość - muzykę współczesną, czerpiącą inspirację z wielu stylów i gatunków. Nagrał serię płyt z jazzową interpretacją twórczości: Karola Szymanowskiego ("Mity", 1997), Fryderyka Chopina ("Nahorny - Chopin: Fantazja polska", 2000) i Mieczysława Karłowicza ("Nahorny - Karłowicz: Koncert", 2002). W marcu 2003 Opera Bałtycka w Gdańsku wystawiła premierę spektaklu baletowego pt. "Fantazja Polska".

Włodzimierz Nahorny jest wykładowcą w Katedrze Jazzu i Muzyki Estradowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku.

W 2000 otrzymał statuetkę "Fryderyka" w kategorii Jazzowy Muzyk Roku 2000. Został uhonorwany również wieloma odznaczeniami, m.in. Odznaką "Zasłużony działacz kultury" (1974, 1986) i Brązowym Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis" (2005).

• Dzień oczyszczenia w reż. Jerzego Passendorfera (1969)
• Księżyc w reż. Stanisława Brejdyganta (1969)
• Znaki na drodze w reż. Andrzeja Jerzego Piotrowskiego (1969)
• Magia Jerzego Nowosielskiego w reż. Konrada Nałęckiego (1970)
• Rewizja osobista w reż. Andrzeja Kostenki i Witolda Leszczyńskiego (1972)
• Wyspy szczęśliwe w reż. Stanisława Brejdyganta (1972)
• Z tamtej strony tęczy w reż. Andrzeja Jerzego Piotrowskiego (1972)
• Śledztwo w reż. Marka Piestraka (1973)
• Sam na sam w reż. Andrzeja Kostenki (1977)
• Okruch lustra w reż. Andrzeja Zajączkowskiego (1978)
• Wejście w nurt w reż. Barbary Sass-Zdort (1978)
• Pełnia w reż. Andrzeja Kondratiuka (1979)
• Gdzie szukać szczęścia w reż. Włodzimierza Gołaszewskiego (1981)
• Zapach psiej sierści w reż. Jana Batorego (1981)
• Dłużnicy śmierci w reż. Włodzimierza Gołaszewskiego (1985)

• "Seant" (1966) - z Andrzejem Trzaskowskim i Tede Cursonem
• "Andrzej Kurylewicz Quintet: Ten + Eight" (1967)
• "Nahorny Trio: Heart" (1967)
• "Jazz Studio Orchestra of Polish Radio" (1969) - z Janem Ptaszynem Wróblewskim
• "Breakout: Na drugim brzegu tęczy" (1969)
• "Breakout: 70A" (1970)
• "Sound of Marianna Wróblewska" (1972)
• "Koncert Podwójny na 5 Solistów i Orkiestrę" (1972) - z Janem Ptaszynem Wróblewskim
• "Jej portret" (1973)
• "Rien ne va plus" (1973) - z Novi Singers
• "Nowe Twarze - Nowe Głosy" (1976)
• "Feelings" (1978) - z Marianną Wróblewską
• "Privilege" (1988) - z Marianną Wróblewską
• "Obejmij mnie" (1991)
• "Ich Portret" (1995) - z Krzysztofem Wolińskim
• "Piosenki lwowskie" (1996)
• "Mity" (1997)
• "Nahorny - Chopin: Fantazja polska" (2000)
• "Dolce far niente... i nic więcej" (2002)
• "Nahorny - Karłowicz: Koncert" (2002)
• "Śpiewnik Nahornego" (2003)
• "Cicho, cicho pastuszkowie" (2007)
• "Pogadaj ze mną" (2008)

Strona internetowa artysty: www.nahorny.com