Pandemia nasiliła poczucie samotności. Co grozi tym, którzy jej doświadczają?

Samotność różni się od izolacji. Izolacja społeczna oznacza bowiem niewielką sieć bliskich osób i ograniczone kontakty z nimi. Natomiast samotność to bolesne poczucie braku odpowiedniej liczby lub jakości kontaktów - wyjaśnia autorka badań nad samotnością, dr Mareike Ernst.

W różnych częściach świata, ze względu na pandemię COVID-19 ludzie częściej doświadczają samotności. Mimo że efekt nie jest szczególnie silny, to zdaniem badaczy może mieć wpływ na zdrowie fizyczne, psychiczne i długość życia. Zespół z Uniwersytetu w Moguncji na łamach pisma „American Psychologist” opublikował wyniki analizy opisanych w literaturze naukowej badań na temat samotności spowodowanej przez COVID-19. - Wydaje się, że pandemia nasiliła zjawisko samotności - informuje dr Mareike Ernst, autorka pracy.

- Biorąc pod uwagę niewielkie efekty, złowieszcze groźby mówiące o "pandemii samotności" mogą być przesadzone. Jednakże, ponieważ samotność to czynnik ryzyka przedwczesnej śmierci oraz gorszego zdrowia fizycznego i psychicznego, powinna być dokładnie monitorowana. Uważamy, że powinna stanowić priorytet w szeroko zakrojonych projektach badawczych nakierowanych na badanie zdrowotnych skutków pandemii - mówi ekspertka.

Jej zespół sprawdził m.in. wpływ lockdownów, dystansu społecznego, zdalnego nauczania i pracy. Takie działania bez wątpienia zwiększały izolację, ale dotychczasowe badania wskazują, że nie zawsze prowadzi ona do zwiększenia samotności. Autorzy nowego opracowania przeanalizowali 34 prowadzone przez dłuższy czas badania z udziałem aż 200 tys. uczestników. Znaleźli mały, ale znaczący wzrost w występowaniu samotności, jaki pojawił się w czasie pandemii. Średnio pojawiała się ona o 5 proc. częściej. Dla przeciętnego człowieka może to nie oznaczać powodu do zmartwień, ale na poziomie populacji ma już niebagatelne znaczenie. Zmiany nie dotyczyły jednak wszystkich badanych grup.

PAP / mł