13 rad, jak dobrze przeżyć Wielki Post

Piotr Faber jest przykładem człowieka, który prosił Boga o wszystko, co było mu potrzebne dla jego duchowego rozwoju:

1. Trzeba pragnąć służyć Chrystusowi Panu.

2. Należy odznaczyć się w jakiejś szczególnej łasce, na przykład w pokorze, biorąc za wzór Maryję.

3. Powinniśmy naśladować aniołów; trzeba być pilnym i zdatnym w służbie.

4. Uczeń Jezusa powinien dbać o piękno swego wnętrza.

5. Powinniśmy prosić o łaskę pójścia za Panem Jezusem, tak jak słudzy idą za dworem.

6. Trzeba być uważnym słuchaczem słowa Bożego.

7. Powinniśmy być uprzejmi i roztropni, by nikogo nie urazić, nie zgorszyć czy przygnębić.

8. Uczeń Jezusa powinien być gotowy na męczeństwo.

9. Powinien zawsze czcić i chwalić swego Pana, zawsze dobrze o nim mówić.

10. Powinien stronić od rozrywek i zbędnych rozmów, by skupić się przede wszystkim na wypełnianiu woli Pana.

11. Uczeń Pana ma być czysty i uporządkowany, by podobać się jedynie Chrystusowi, swemu Oblubieńcowi.

12. Powinien być wiernym w przyjaźni z Jezusem.

13. Powinien być mężny w służbie, dzielnie oczekiwać w czasie strapienia i przeciwności na pociechę, która pochodzi od Boga.

Powyższe rady można traktować jako swego rodzaju idee życia duchowego oraz program ewangelizacji dla ucznia Jezusa w naszych czasach. Wskazania Fabera są bardzo praktyczne i dlatego przydatne dla każdego, kto gorliwie pragnie naśladować Jezusa i głosić Jego Ewangelię, zwłaszcza poprzez dawanie przykładu dobrego życia.

Marek Wójtowicz SJ - PIOTR FABER

To barwna opowieść o życiu św. Piotra Fabera (1506-1546), pierwszego kapłana w gronie paryskich przyjaciół św. Ignacego Loyoli, którzy dali początek Towarzystwu Jezusowemu.

Opisana w książce apostolska działalność Piotra Fabera jest imponująca. Przez szesnaście lat udzielał on rekolekcji ignacjańskich i głosił kazania we Włoszech, na terenie Niemiec, Hiszpanii i Portugalii. W posłudze głoszenia słowa Bożego towarzyszyli mu aniołowie i święci. W często cytowanym tu Dzienniku duchowym Piotr Faber opisał swoją przygodę z Bogiem. Przeżywał ją podczas modlitwy, opiekując się chorymi i pomagając ludziom w ich nawróceniu. Jak pisał, w trudnych dla Kościoła czasach chciał być "Chrystusową miotłą", którą Pan posługuje się, by oczyścić swój Kościół z grzechów.