Jego żoną była Doda, zarządzał sześcioma prowincjami, a dziś patronuje… piwowarom. W 18 lipca wspominamy świętego Arnulfa z Metzu - niezwykłego dostojnika, który przeszedł drogę od dworskich intryg do pustelniczego życia, a którego cudowna historia z piwem w tle uczyniła legendą nie tylko kościelną. Poznaj zaskakujące fakty o patronie piwa, który łączy w sobie świat polityki, świętości i… zimnego trunku.
- Święty Arnulf z Metzu, urodzony około 582 roku, pochodził z wpływowego frankijskiego rodu i zarządzał sześcioma prowincjami, zanim został biskupem i doradcą królewskim.
- Jego żoną była arystokratka Doda, a ich potomstwo połączyło się z rodem Pepinidów.
- Po latach politycznych intryg Arnulf rozpoczął nowe życie, zamieszkując pustelnię. Po śmierci stał się świętym Kościoła katolickiego, z liturgicznym wspomnieniem 18 lipca.
- Arnulf jest patronem piwa i piwowarów dzięki legendzie o cudownym rozmnożeniu ostatnich kropli piwa, które pomogły spragnionym pielgrzymom dotrzeć do jego relikwii.
Arnulf z Metzu według "Vita Sancti Arnulfi" (ok. 657) pochodził z frankijskiego rodu o wysokim statusie i dużym majątku, choć jego dokładne pochodzenie pozostaje nieznane. Mimo braku współczesnych dowodów, tradycja uczyniła z niego najstarszego znanego przodka Karola Wielkiego, co oparto na późnych i sprzecznych źródłach z VIII i IX wieku, które część historyków uznaje jednak za wymysł króla.
Arnulf z Metzu ożenił się z Dodą
Jak informuje Wikipedia, Arnulf urodził się około 582 roku w ważnej frankijskiej rodzinie w pobliżu Nancy w Lotaryngii, która posiadała rozległe posiadłości między Mozą a Mozelą. Jako młodzieniec trafił na dwór króla Theudeberta II w Austrazji, gdzie kształcił go Gondulf z Prowansji. Na dworze odznaczył się jako dowódca wojskowy i administrator, zarządzając sześcioma prowincjami. W 596 roku poślubił szlachciankę Dodę, ciotkę św. Glodesindy. Ich synami byli Chlodulf z Metzu i Ansegisel, który poślubił Beggę, córkę Pepina I z Landen. Około 611 roku Arnulf planował pielgrzymkę do Lérins, lecz Chlotachar zaproponował mu urząd biskupa Metzu. Jego żona wstąpiła do klasztoru w Trewirze, a Arnulf został kapłanem i biskupem, zachowując jednocześnie funkcje dworskie i administracyjne.
W 613 roku Arnulf, sprzymierzony z Pepinem z Landen, stanął na czele buntu frankijskiej arystokracji przeciw królowej Brunhildzie, która sprawowała władzę w Austrazji i Burgundii. Po jej obaleniu i brutalnej egzekucji, Chlotar II zjednoczył ziemie Franków, a Arnulf został doradcą jego syna Dagoberta I, nowego króla Austrazji.
Mimo politycznych sukcesów Arnulf coraz bardziej skłaniał się ku życiu duchowemu i około 628 roku wycofał się do pustelni w Wogezach. Tam dołączył do swojego przyjaciela Romaryka, który wcześniej założył opactwo Remiremont. Po śmierci Chlotara II w 629 roku Arnulf osiadł niedaleko Habendum, gdzie zmarł między 643 a 647 rokiem. Został pochowany w Remiremont. Jest czczony jako święty Kościoła katolickiego, a jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 18 lipca. W ikonografii przedstawiany jest z pastorałem lub grabiami.
Arnulf z Metzu - patron piwa i piwowarów
Święty Arnulf z Metzu doczekał się wielu opowieści. Jedna z nich, chyba najchętniej powtarzana, tłumaczy, dlaczego właśnie jego obrano patronem piwa i piwowarów.
Było to w lipcu 642 roku, gdy upał lał się z nieba, a grupa wiernych z Metzu wyruszyła pieszo do Remiremont po szczątki swojego dawnego biskupa, świętego Arnulfa. Droga była długa i męcząca, a najgorsze było to, że brakowało wody - i piwa. Kiedy dotarli do miejscowości Champigneulles, ledwo trzymając się na nogach, jeden z pielgrzymów, imieniem Notto, westchnął w modlitwie: "Przez wstawiennictwo błogosławionego Arnulfa, niech da nam to, czego najbardziej nam potrzeba." I wtedy stało się coś niezwykłego - ostatnie krople piwa z dna dzbana cudownie się rozmnożyły, gasząc pragnienie zmęczonych ludzi, a nawet wystarczyło go jeszcze na porządną ucztę po powrocie do Metzu. Od tamtej pory święty Arnulf znany jest jako patron piwowarów.
Źródło: Wikipedia / pk
Skomentuj artykuł