Ignacjańskie spotkania ze Słowem -Łk 24,46-53

Jezus Chrystus siedzi po prawicy Ojca nie tylko jako Bóg, Syn Boży, ale także jako człowiek. Jezus wstąpił do nieba z ciałem. Jego ciało jest uwielbione, ale jest ciałem. Wstąpił do nieba także jako człowiek - to znaczy, że naszym prze­znacze­niem, metą, jest niebo, a nie ziemia. Jezus jest z nami solidarny. On jest pierwszym, który zasiadł po prawicy Boga i oczekuje na nas. Naszym kresem nie jest grób w ziemi, ale życie w niebie po prawicy Boga.

Czy zdaję sobie sprawę, że jestem pielgrzymem na tym świecie i każdego dnia coraz bardziej przybliżam się nie tylko do dnia mojej śmierci, ale także do przejścia do domu Ojca? Czy ta myśl kształtuje moje codzienne wybory? Prośmy Jezusa, abyśmy mieli odwagę odrzucić to wszystko, co przeszkadza nam w drodze do domu Ojca.

Św. Łukasz mówi jeszcze, że Jezus błogosławił uczniów zanim odszedł do nieba. Błogosławieństwo to moc, które Pan udziela i ochrona, abyśmy nie popadli w moc złego, jak się modlimy słowami Ojcze nasz. Błogosławieństwo Pana to pewność tego, że On nam towarzyszy na naszych drogach. On nas wspiera. W czasie każdej Mszy św. kapłan udziela nam błogosławieństwa. Czy dostrzegam w nim moc działającego Chrystusa?

Rozważanie o. Artura Wennera SJ

[-medytacja_12v2013_wenner.mp3-]

Z Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 24,46-53)

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka". Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.