Jak uzyskać odpust zupełny? Realna pomoc dla naszych zmarłych

Codziennie, w dniach od 1 do 8 listopada wierni mogą uzyskać odpust zupełny i ofiarować go za swoich bliskich zmarłych. Można go uzyskać we wszystkich kościołach i kaplicach. To jedyna taka okazja – w pozostałe dni roku można uzyskać za zmarłych jedynie odpust częściowy.

Dużo słyszymy o odpustach, ale czy tak naprawdę wiemy, czym one są? Czy wiemy jak je uzyskać? Takie pytania bardzo często się pojawiają i nierzadko wierni uzyskują niejasne a nawet sprzeczne odpowiedzi. Dziś dokładnie to wyjaśnimy!

Katechizm Kościoła Katolickiego precyzuje: „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy”. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny, zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części, czy w całości”.

Nauka Kościoła na temat odpustów mówi nam również o tym, że odpust każdy wierny może uzyskać dla siebie lub ofiarować odpusty za zmarłych. Uzyskanie odpustów wymaga spełnienia określonych warunków:

• Wierny musi być w stanie łaski uświęcającej zanim wykona akty potrzebne do uzyskania odpustu
• Należy przystąpić do spowiedzi, komunii św. i pomodlić się w intencjach wyznaczonych przez papieża.
• Trzeba także wykonać czynność związaną z odpustem, np. nawiedzić cmentarz w Uroczystość Wszystkich Świętych lub w Dzień Zaduszny.
• Osoba, która pragnie uzyskać odpust musi wykluczyć wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.

Ponadto Kościół przypomina, że warunek modlitwy według intencji Ojca Świętego spełnia się całkowicie, jeżeli odmawia się zgodnie z papieskimi intencjami jeden raz „Ojcze nasz” i „Zdrowaś”; poszczególni wierni mają jednak możność odmówienia jakiejkolwiek innej modlitwy stosownie do osobistej pobożności i przywiązania do Ojca Świętego.

W kościołach parafialnych można zyskać odpust zupełny dwa razy do roku: w święto patrona kościoła i 2 sierpnia, kiedy wypada odpust Porcjunkuli, albo w inny, stosowniejszy dzień, ustalony przez biskupa danego miejsca. Także kiedy wierny z pobożnością posługuje się przedmiotami kultu, takimi jak: krucyfiks, krzyż, różaniec, szkaplerz, medalik, poświęconymi należycie przez jakiegokolwiek kapłana, dostępuje odpustu cząstkowego.

Każdemu chrześcijaninowi bliskiemu śmierci, należycie usposobionemu, Kościół udziela odpustu zupełnego na godzinę śmierci, jeżeli brak kapłana, który by mu udzielił sakramentów i błogosławieństwa apostolskiego z przywiązanym odpustem zupełnym. Ważne jednak jest to, aby ten wierny w ciągu życia miał zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw. Ważne jest też posłużenie się krucyfiksem lub krzyżem dla uzyskania tego odpustu zupełnego.

Nikt nie może przekazywać innym osobom żyjącym odpustów, jakie sam zyskuje. Każdy z nas może uzyskać odpusty, wypełniając również różne dzieła pobożne, takie jak m.in. adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej pół godziny, nawiedzenie cmentarza w dniach 1-8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych, pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie krzyża, udział w ćwiczeniach duchowych (rekolekcjach) trwających przynajmniej przez trzy dni, odmówienie Różańca, czytanie Pisma Świętego z szacunkiem należnym słowu Bożemu, przynajmniej przez pół godziny, pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej.

Niedziela/łs