#Ewangelia: nie zmarnuj wielkiego daru

Co to znaczy być solą? Jaki jest "mój smak"? Jezus wzywa dzisiaj do bardzo radykalnej postawy wobec siebie samego. Nie zmarnuj tego co dał Ci Bóg.

Słowa Ewangelii [Mk 9, 41-43. 45. 47-50]:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.

Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie. Bo każdy ogniem będzie posolony.

Dobra jest sól; lecz jeśli sól smak swój utraci, czymże ją przyprawicie? Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą».

[Wojciech Jędrzejewski OP]:

[Mieczysław Łusiak SJ]:

Aby nie grzeszyć warto poświęcić wiele. Również przyczynić się do czyjegoś grzechu jest może nawet czymś gorszym niż śmierć przez utonięcie. Bowiem to grzech właśnie jest prawdziwą śmiercią, bo wtedy umiera w nas dziecko Boga - nasza natura. A gdy przestaje bić serce, wówczas umiera tylko nasze ciało, potrzebne nam do życia na tym świecie i otrzymujemy ciało nowe, odpowiednie do życia wiecznego w Niebie.

W tych dzisiejszych radykalnych słowach Jezusa nie chodzi o to, abyśmy karali siebie za grzechy, ale o to, abyśmy zobaczyli szpetność grzechu. Grzeszymy bowiem raczej tylko dlatego, że ciągle grzech wydaje nam się czymś atrakcyjnym. Tymczasem jest to "g" owinięte w sreberko.