Ekologiczne rekolekcje wielkopostne #4 - Stworzył mężczyznę i niewiastę
Stań przed Bogiem, twoim Stwórcą, z otwartym sercem. Dzieło stworzenia zostało dokonane i wszystko zostało powierzone człowiekowi. To jest wielki dar, ale i zarazem wielka odpowiedzialność.
Wielki Post jest czasem szczególnym, kiedy chcemy wracać do tego, co najważniejsze, przywracać codziennemu życiu właściwe znaczenie. Proponowane na ten okres, we współpracy z Modlitwą w drodze, medytacje „A Bóg widział…”, oparte na biblijnym opisie stworzenia, poprowadzą nas do doświadczenia Tego, który jest początkiem wszystkiego, co było, jest i będzie. On stwarza, powołuje do istnienia. Każdy z nas jest chciany i potrzebny. Inaczej by nie zaistniał. Bóg nie daje życia bytom zbędnym. Odkrywanie tego pozwoli nam odnaleźć swoje miejsce i wypełnić to, co jest naszym przeznaczeniem.
A Bóg widział, że były dobre #4 - Stworzył mężczyznę i niewiastę
I. Zatrzymaj się i znajdź odpowiednie miejsce… Uświadom sobie, że jesteś w obecności Boga, twojego stworzyciela… Wzbudź w sobie pragnienie spotkania z Nim… Bądź otwarty na Jego słowo i działanie… Uczyń jakiś gest, żeby wyrazić taką postawę…
II. Bóg wypowiada swoje stwórcze: „niechaj się stanie” każdego dnia… Pozwól Mu, aby dzisiaj stworzył cię na nowo… Posłuchaj tego, co ma ci teraz do przekazania… Bądź uważny… Uświadom sobie Jego obecność przy tobie… Spróbuj jakimś gestem, albo kilkoma słowami, wyrazić pragnienie spotkania się z Nim…
1. Bóg stwarza, wydobywa z nicości i powołuje do istnienia wszystko… Zwieńczeniem stwórczego dzieła jest „uczynienie” człowieka… Jakie myśli pojawiają się w tobie, kiedy słyszysz, że jesteś chciany przez Boga, że On chce ciebie dziś „uczynić”?...
Św. Ignacy lubił patrzeć w rozgwieżdżone niebo… Budziło to w nim wielkie pragnienia i pozwalało medytować nad wielkością i majestatem Boga…
Przypomnij sobie jakiś obraz kosmosu, który przyjdzie ci na myśl, albo jeśli miałeś okazję, twoją wizytę w planetarium… Popatrz na te przestrzenie, na różnorodność, na wielkość i pomyśl o Bogu, który to stworzył… Ten, który powołał to wszystko do istnienia dzisiaj mówi „uczyńmy człowieka”… W Jego oczach nikt nie jest zbędny, nikt nie jest pomijany…
Posłuchaj tych słów, które On mówi do ciebie… Jakie myśli i odczucia budzą one w tobie?... Jak reagujesz na te słowa?...
2. W oczach Bożych każdy jest wyjątkowy… Popatrz teraz przez chwilę na swoje dłonie… Przyjrzyj się ich kształtom, kolorowi skóry, znakom szczególnym… Zwróć uwagę na linie papilarne… Nie ma drugich takich na świecie… One są ewidentnym, zewnętrznym znakiem twojej wyjątkowości… One są konkretnym wyrazem wybrania i upodobania Boga w tobie, znakiem, że On cię „uczynił”… Jakie myśli ci teraz towarzyszą?...
Wyjątkowość człowieka polega też na tym, że jest jedyną istotą cielesno-duchową obdarzoną wolną wolą… Nie jest całkowicie zdeterminowany instynktem, jak pozostałe stworzenia… Dlatego posiada szczególne miejsce, ale i też odpowiedzialność…
3. Do mężczyzny i niewiasty Bóg kieruje swoiste polecenia i wzywa ich do współpracy w dziele stwarzania. Słowa: „bądźcie płodni i rozmnażajcie się” brzmią przez wszystkie wieki, także w naszych czasach… Usłysz je jako skierowane wprost do ciebie… Pozwól im wybrzmieć w swoim wnętrzu… Jakie myśli i skojarzenia pojawiają się, kiedy je słyszysz?...
Słowa o byciu płodnym i zaludnianiu ziemi są z pewnością związane z prokreacją, z otwarciem na potomstwo, na nowe życie… Dlatego niektórzy reagują na nie lękiem… Czują opór… Ale te słowa nie mówią tylko o prokreacji. Zwracają uwagę na bycie twórczym, kreatywnym, dającym życie w każdym z możliwych znaczeń tego słowa… Do czego zachęta do płodności i „mnożenia” życia ciebie skłaniają?... Jakie odczucia budzą się w tobie?... Poproś Boga w chwili modlitwy, aby pokazał ci jak możesz i powinieneś z Nim współpracować dzisiaj w dziele stworzenia… Jak możesz być dzisiaj płodny i dający życie?...
4. Bóg mówi do ciebie teraz: „czyń sobie ziemię poddaną”… Jakie myśli i obrazy pojawiają się w tobie?... Jakie emocje wywołują?... Jak reagujesz na perspektywę „abyście panowali”, którą Bóg kieruje do człowieka, a więc i do ciebie?... Jakie odczucia ona budzi w tobie?... Do czego cię skłania?...
Stań przed Bogiem, twoim Stwórcą, z otwartym sercem… Dzieło stworzenia zostało dokonane i wszystko zostało powierzone człowiekowi. To jest wielki dar, ale i zarazem wielka odpowiedzialność… Cieszy obdarowanie, bogactwo, różnorodność, ale czasami krępuje cię polecenie, zobowiązanie… Dla wielu wymagania stawiane przez Boga zdają się być ciężarem i pogwałceniem ludzkiej wolności… Co u ciebie bardziej się wysuwa na pierwszy plan: obdarowanie czy obowiązek, poczucie wybrania i umiłowania czy skrępowanie wymaganiami?... Porozmawiaj o tym z Tym, który cię powołał do życia w pełni…
III. Poczuj bicie swojego serca… Uświadom sobie bodźce, jakie do ciebie teraz docierają… Spróbuj wyrazić jakoś dziękczynienie za swoje życie, za powołanie do istnienia… Zrób jakiś gest uszanowania…
Skomentuj artykuł