To barwna opowieść o życiu św. Piotra Fabera (1506-1546), pierwszego kapłana w gronie paryskich przyjaciół św. Ignacego Loyoli, którzy dali początek Towarzystwu Jezusowemu.
Opisana w książce apostolska działalność Piotra Fabera jest imponująca. Przez szesnaście lat udzielał on rekolekcji ignacjańskich i głosił kazania we Włoszech, na terenie Niemiec, Hiszpanii i Portugalii. W posłudze głoszenia słowa Bożego towarzyszyli mu aniołowie i święci. W często cytowanym tu Dzienniku duchowym Piotr Faber opisał swoją przygodę z Bogiem. Przeżywał ją podczas modlitwy, opiekując się chorymi i pomagając ludziom w ich nawróceniu. Jak pisał, w trudnych dla Kościoła czasach chciał być "Chrystusową miotłą", którą Pan posługuje się, by oczyścić swój Kościół z grzechów.
Piotr Faber był niezwykle łagodnym i sympatycznym człowiekiem. Wszystkich zachęcał do miłowania Boga i bliźnich. Papież Franciszek wybrał go na patrona Nowej Ewangelizacji. Jest on jego ulubionym jezuickim świętym.
Piotr Faber już za życia był przez wszystkich ceniony. I obecnie, czytając jego biografię, nie sposób go nie polubić.
Skomentuj artykuł