Abibo (Abibus, Habib)

To orientalne imię wywodzi się prawdopodobnie od starokananejskiej nazwy miesiąca Thel-Abib, wymienianej w Księdze Wyjścia (13, 4; 23, 15). Imię zawiera pierwiastek teoforyczny Ab- / Abi- 'mój ojciec'.

W Polsce imię to nie jest znane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Abibus, Abibo, Habibus, Habib.

Święci, którzy w literaturze hagiograficznej występują pod tymi lub bliskobrzmiącymi imionami, tworzą sporą gromadkę, obejmującą około siedmiu postaci. Nie wszystkie są należycie rozpoznane. Tu wspominamy najsłynniejsze.

Abib(us), diakon z Edessy. Uniknął prześladowania z r. 306. Umacniał wtedy w męstwie innych wyznawców. Dopiero za Licyniusza został aresztowany i wezwany do złożenia ofiary bogom. Zginął 15 listopada 322 r.

Abibus, mnich egipski, który żył w IV stuleciu, znany jest wyłącznie z anegdotycznej relacji, zawartej w Łące duchowej Moschosa. Wspominano go 22 października.

Abibo Jerozolimski jest jednym ze świętych, których relikwie razem z relikwiami św. Szczepana, pierwszego męczennika, odnaleźć miał w r. 415 kapłan Lucjan. Nic o nim nie wiemy, sama zaś relacja Lucjana (BHL 7850-7856) ciągle jeszcze -oczekuje na troskliwość filologów i sąd uczonych-. W Martyrologium Rzymskim nasz Abibo wspominany bywa razem z rzeczoną inwencją pod dniem 3 sierpnia.

Abibo (Abibus) z Gruzji miał być jednym z dwunastu -ojców syryjskich-, których wysłano na ewangelizowanie Kachetii. Gruziński katolikos wyświęcił go na biskupa Nekresi. Miał założyć kilka klasztorów, a w zwalczaniu pogaństwa przejawiał niezwykłą gorliwość. Zjednało mu to nienawiść czcicieli ognia. Ujęli go w końcu i wydali w ręce satrapy Kartlii. Skazano go na ukamienowanie. Relikwie przeniesiono później do katedry w Mcchata. Gruzini czczą swego męczennika 29 listopada, ale gdzieniegdzie także 12. lub 13. tego miesiąca.