Agnellus

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone na podstawie pospolitego słowa agnus 'jagnię', przez zdrobnienie. Agnellus to 'jagniątko'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Agnellus, wł. Agnello.

Święci, którzy nosili to imię, trzykrotnie pojawiają się w wykazach hagiograficznych. Przedstawimy ich krótko w porządku chronologicznym:

Agnellus z Neapolu. Urodził się w tym mieście około r. 530. Wcześnie został mnichem. Przez pewien czas przebywał w pustelni. Potem został opatem. Zmarł w wieku 60 lat, około r. 596. Wspominany w kalendarzach pod dniem 14 grudnia, czczony jest jako patron miasta.

Agnellus z Rawenny. Był jednym z najwybitniejszych biskupów tego miasta. Szczególną aktywność okazał w odzyskiwaniu kościołów zajętych przez arian. Napisał list Ad Armenium contra Arianos. Zmarł 30 lipca 569 r. Nie należy go mylić z opatem spod Rawenny tego samego imienia, który był autorem Liber Pontificalis ecclesiae Ravennatis i który naszemu świętemu zapewnił w tym cennym dziele miejsce.

Agnellus z Pizy (Angelus, Anioł). Do franciszkanów przyjął go sam założyciel. Franciszek wysłał go też do Francji. W Paryżu był gwardianem. W r. 1224 otrzymał polecenie przeszczepienia zakonu na Wyspy Brytyjskie. Misję spełnił z powodzeniem. Dla zakonu pozyskał m.in. Roberta Grosseteste, a to przyczyniło się do wczesnego rozwoju intelektualnego. Zmarł 13 marca 1232 r. w Oxfordzie. Kult zatwierdzono w r. 1892.