Akwilina

Jest to łacińskie imię żeńskie. U Rzymian istniało cognomen Aquilinus (w formie żeńskiej Aquilina), utworzone od gentilicium Aquila 'orzeł' za pomocą przyrostka -inus, często używanego w tej funkcji.

W Polsce imię to raczej nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem., wł. Aquilina, ros. Akilina, Akulina.

Święte o tym imieniu nie są liczne ani szerzej znane. Pod tym względem zdaje się wyróżniać:

Akwilina, męczennica z Byblos (w dawnej Fenicji, dziś Jubayl, Djebeil w Libanie). Biskup Eutaliusz miał ją w szóstym roku życia ochrzcić. W dziesiątym straciła ponoć ojca. Mając lat dwanaście, zjednywała już dla wiary swoje koleżanki. Kiedy doniesiono o tym prokonsulowi, ten próbował rozmaitymi obietnicami odwieść ją od wiary, następnie poddał torturom, a w końcu skazał na ścięcie poza miastem. Niestety, opowieść ta nie jest autentyczna i na wiarę nie zasługuje. Pewne są natomiast oznaki kultu świętej, znanej wcześnie także w Konstantynopolu. Istniał tam m.in. kościół pod jej wezwaniem. Martyrologia wspominają Akwilinę 13 czerwca.

Legendarne dzieje opowiada Skarga, ŻŚw pod dniem 10 czerwca. Inne w DHGE 3 (1924), 1143. - Ikonografia w LCI 5 (1973), 239 n.