Amoniusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen wywodzące się z greki od słowa am-nos 'nie podlegający naganie'. Na gruncie łacińskim może to być też derywat od hebrajskiego Amon lub Ammon.

W historii Kościoła znani są m.in.: Amoniusz Aleksandryjczyk zwany Saccas, Amoniusz Aleksandryjczyk - rówieśnik Orygenesa i Amoniusz - ojciec herezjarchy Ariusza.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Amonius, wł. Amonio.

Hagiografowie wyliczają aż dziesięciu świętych tego imienia. Ale większość z nich to męczennicy, znani ze wzmianek o zbiorowych kaźniach, poniesionych za wiarę. Tu tylko krótko o jednym z wyznawców.

Amoniusz, anachoreta z Nitrii. Wiadomość o nim przekazał Palladiusz w swej Historia Lausiaca, ale, jak wiadomo, jest to zbiór budujących anegdot, nie zaś relacja historyczna. Dowiadujemy się tedy, że Amoniusz pochodził z zamożnej rodziny z Aleksandrii i że był żonaty. Tęskniąc za życiem doskonalszym, udał się potem na mons Nitriae, utożsamianą z dzisiejszym Wadi'n-Natr-n, na południe od metropolii. Miał się też spotkać ze św. Antonim pustelnikiem. Zmarł około r. 356.