Amor

Imię pochodzenia łacińskiego z kręgu imion teoforycznych - od imienia rzymskiego boga miłości, syna Wenery, utożsamianego z greckim Erosem; jest ono pod względem semantycznym personifikacją 'miłości'. Mitologiczny Amor jest częstym tematem w sztuce, przede wszystkim w literaturze i rzeźbie, np. Amor i Psyche, Triumfujący Amor, Wychowanie Amora, Amor wyrzyna łuk.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Amor, fr. Amour.

Trzej święci nosili to imię, które we Francji, ich ojczyźnie, przybierało rozmaite formy: Amor lub Amour. Przedstawiamy zwięźle wszystkich.

Amor, męczennik. Miał należeć do słynnej Legii Tebańskiej, ale w czasie jej masakrowania był chwilowo nieobecny. Męczeństwa miał więc doznać nieco później. Niestety, Passio utkana została z wątków legendarnych, a częściowo skopiowana także z Passio Alexandri. Mimo to czczony był intensywnie we Franche-Comté. Wspominano go w dniu 9 sierpnia.

Amor, opat, pochodził z Akwitanii, a urodził się około r. 694. Był najpierw mnichem w Saint-Maur-des Fossés. Potem razem ze św. Pirminem wyprawił się na przepowiadanie Ewangelii do Frankonii. Pirmin założyć tam miał opactwo, które w ewangelizowaniu i rozkrzewianiu życia zakonnego odegrało rolę niepoślednią. W r. 734 św. Bonifacy konsekrował w nim ponoć kościół. Opactwo nazwą później Amorsbach, a pobliskie źródło Amorsbrunn. Święty miał tam jako opat przebywać przez czterdzieści trzy lata. Zmarł w r. 747. Wspomina się go w dniu 17 sierpnia.

Amor z Bilsen (pod Tongeren, Tongres w Limburgii) znany jest z późnego Żywota (BHL 392), sporządzonego przez Ekberta, diakona z Li-ge. Żył w IX stuleciu. Najpierw mieszkał w pobliżu grobu św. Serwacego w Maastricht, potem przeniósł się do Bilsen (Münsterbilsen) i tam zmarł. Czczono go ongiś intensywnie, wspominano zaś w dniu 8 października.