Anatolia

Jest to imię żeńskie pochodzenia greckiego, analogiczne do męskiego ANATOL. Podstawę znaczeniową stanowi wyraz pospolity anatol- 'wschód'. Zatem Anatolia to 'pochodząca ze wschodu, wschodnia'. Tak nazywa się kraina geograficzna w Turcji, zwana inaczej Azją Mniejszą lub Przednią.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Anatolia, hiszp., wł. Anatolia, ros. Anatolija.

W zapisach hagiograficznych pojawiają się dwie święte tego imienia. Jedna jest w pomroce zamierzchłych czasów ledwo widoczna. Druga natomiast występuje razem z towarzyszkami:

Anatolia, Wiktoria i Audaks, męczennice sabińskie. Śmierć za wiarę poniosły w okolicy Tory, w okręgu sabińskim. Stało się to za panowania Decjusza, zapewne 9 lipca 253 r. Wcześnie otoczono je czcią, ale Passio (BHL 417), która powstała w V lub VI stuleciu, nie zasługuje na wiarę. O Anatolii zapewne wspominali Wiktrycjusz z Rouen oraz Aldhelm. Ona też widnieje wśród dziewic u Św. Apolinarego w Rawennie.

Zob BHL 417-421 oraz Com. mart. rom. 279. Inne w LThK 1 (1951), 497. - Ikonografia w LCI 5 (1973), 136.